De etappes in Google MAPS

05/06 - 09/06 Santiago de Compostella - Finisterre

Created with flickr slideshow.

10-06-17, 14:04 - Ronny Van Steen: Ne laatste WhatsApp en dan is het definitief gedaan. Gisteren aan de bushalte richting airport zag ik ne rugzak met een Belgische vlag. Jan. Hij is de Camino gestart in Lourdes met 2 maten. Ene moest na 2 weken naar huis, de andere had er genoeg van in Burgos en stopte ermee. Hij is alleen doorgelopen en ontdekte dat dit de beste periode was van zijn Camino. Ne goeie babbel gedaan op de bus, samen ingecheckt op de luchthaven en 2 biertjes later de vlieger op. Toeval bestaat niet, of is het juist wel.... tot onze grote verbazing zaten we naast elkaar. Het laatste gesprek tussen 2 pelgrims leverden voor beiden nog wat gedachtengoed op om over na te denken. Op de luchthaven werd ik opgewacht door een fangroepke, ik hou niet zo van verrassingen, maar mijn zelfkennis is kleiner dan ik dacht, ... want ik genoot. Samen ne goeie pot gedronken bij ons thuis. Een goed uurtje later gingen de vrienden naar huis. Lieve had gekookt. Samen met Lieve, Lore en mijn ouders gegeten. Mijn ouders naar huis gedaan ... Alleen met Lieve ... wat een zaligheid om terug thuis te komen. En nu is het echt over. Bedankt om mijn camino te volgen. Bedankt voor de vele leuke reacties, familie, vrienden, kennissen en zelfs mensen die ik nog nooit eerder zag ... jullie waren dikwijls een hart onder de riem. Ik heb dikwijls van jullie genoten. Jullie berichten gelezen en herlezen. Het was zuurstof om door te gaan. Bedankt dat jullie erbij waren. Nu sterft dit WhatsApp groepke een stille dood. Maar misschien maak ik wel nieuwe plannen. Wie weet... Hopelijk heb ik enkelen kunnen inspireren om ook op tocht te gaan. Eén raad... als je twijfelt, doe het, durf in het onbekende te springen. GA, STAP, ULTREIA.

08-06-17, 23:38 - Ronny Van Steen: Toch nog een straf verhaal. Ik kom tot de constatatie dat ik 2 paternosters te weinig heb gekocht. Terug de winkel opgezocht van de eerder aangekochte paternosters in de grote koekestad om twee dezelfde bij te kopen. 4 gezegende, 2 niet gezegend. Ik kan ze doorheen smijten, maar dan weet niemand zeker of hij een gezegende of ongezegende paternosters heeft. Zelf bepalen wie een gezegende krijgt en wie niet vind ik een al even groot probleem. Ik verlaat 3 meter de winkel... en dezelfde priester, Antoine, komt me tegemoet gelopen met open armen..."hey Ronny, wat do you have there". Ik leg mijn probleem uit en vraag of dit zo ok is. "Absoluut niet" prompt start hij temidden van de winkelstraat de gebeden en de zegening. Noem het toeval... plak er een andere naam op... ik vernoem enkel de feiten. Ik denk er het mijne over. Ik heb hem uitgenodigd voor een drinkske. Hij ging er gretig op in. De avond was zo leuk dat we samen een paella hebben gegeten met een fleske witte wijn. Vele gesprekken later, na meer dan 4 uur tafelen hebben we afscheid genomen. Een heel aangename interessante avond, weerom een onverwacht extraatje, de kers op de taart. Slaapwel.

08-06-17, 18:37 - Ronny Van Steen: De missie is volbracht. Gisteren voldaan in mijn luxebeddeke gekropen met de raam op kip en in slaap gewiegd door het ruisen van de baren van de zee. Een ontbijt genomen en richting de autobus om de rit van 3u aan te vatten terug naar Compostella. Morgen de bus naar de vlieghaven, Lieve pikt me op en daarna pikken we mijn ouders op om samen te eten. Wat dit vooruitzicht met me doet is niet te omschrijven. Ik heb ons vader zijne paternoster onderweg kapot gedaan. Maar ik heb hem ne nieuwe gekocht. Nog efkes een klapke gedaan met vrijwilligers van het Vlaams/Nederlands compostellagenoodschap en de zaak is volledig rond. Ik liep daar nog ne vrij jonge priester tegen het lijf, en vroeg om mijn paternosters te zegenen. Ik kon ze niet vinden in mijn rugzak. Op zijn bevel moest ik stoppen met zoeken en uitladen: "ik kan die zegenen door uwe rugzak heen" zei hij. Het was duidelijk ne priester met groot talent. Die wordt minstens nog bisschop. Terug richting hotel kwam ik de dame met haar krukken tegen die ik een 10 tal dagen geleden was tegen gekomen samen met hare zoon. Ze heeft het dus gehaald. 10 à 15 km per dag kon ze lopen. Het had meer weg van pikkelen. Door het compenseren door de pijn stapelden de blessures zich op. Toen ze me vorige keer vroeg waar ik vertrokken was was ik voor haar een held. Vandaag kon ik haar zeggen dat mijn respect voor haar vele malen groter was en dat het respect haar en haar zoon toekwam. Wat een karaktermadam en wat ne zorgzame zoon, die zijn gezicht staat altijd op lachen. Voor hem moet het de processie van Echternach zijn geweest. Morgen dan de terugkeer. Ik verheug me erop ... maar heb ook een beetje, ... geen schrik maar het zal toch wel aanpassen zijn. Voor mij is mijn zwervers/bohemersleven dan passé ... en Lieve, die ook maanden haar zin heeft gedaan heeft terug hare partner in huis. Ook voor haar zal het weer wennen zijn. Terug rekening moeten houden met elkaar wordt voor ons beiden zeker weer aanpassen. Na zo'n tocht heb je goede intenties ... ik hoop dat ik er enkele waar kan maken. Mercie Lieveke dat ik deze tocht kon/mocht maken. Het duizelt wat in mijn hoofd... niet abnormaal zeker ?

08-06-17, 00:15 - Ronny Van Steen: Pas terug van kilometerpaal 0.00km. Te laat om nog een uitgebreid bericht te schrijven. Kort wandelingske en bijgevolg vroeg geariveerd in Finisterre. Zeer lekker gegeten. Telkens een vismaaltijd. Het avondmaal liep uit, aan de babbel geraakt met een koppel uit New Zeeland. Terug naar het hotel in den donkere, 3km. Maar ik kreeg het gezelschap van dozijnen glimwormen. En nu van mijn luxekamer genieten.

06-06-17, 20:13 - Ronny Van Steen: Tegen alle verwachtingen in goed geslapen. Zelfs heel goed. Ik lag nochtans vlak naast de deur, met mijn hoofd aan de kant van de klink. Mijn moeder heeft me geleerd deuren zacht te sluiten, maar dat was gisteren zeker niet bij iedereen het geval. Deze morgen waren er al pelgrims weg toen ik om 6u wakker werd, niets van gemerkt. Mijne zak en slaapzak uit de slaapkamer gedragen, in de gang verder ingepakt om de langslapers niet te storen, mijn banden goed opgepompt, dat loopt altijd lekkerder, en zoals de Jan zo mooi zegt, repen snijden. 2 keer fout gelopen, één keer mijn eigen fout, ik zat in dromeland en ne goed zichtbare pijl gemist. 300m foute richting voor ik het door had. De tweede keer was den boer met zijn boerin de koeien terug naar de stal aan het brengen. Die beesten liepen voor de steen met de gele pijl. Onmogelijk te zien. "Amigo, amigo peregrino, cest pariqui" het was toch iets in die aard, in alle geval duidelijk genoeg. Rechtsomkeer. Mijn benen waren zeer goed vandaag. Waarschijnlijk mede door de goede nachtrust. Ik heb er dan maar een lap op gegeven en doorgestapt tot in Cee : 42 km. Dat maakt dat ik er morgen maar 14 meer moet doen en de dag in Finisterre kan invullen naar believen. En dan zit het er echt op. Camino Chemin de Vézelay, camino Frances, camino Finisterre en tot slot camino Maison Royale. Naar deze laatste zie ik nog het meest uit. Ik droom ervan om Lieveke terug tegen mijn gillet te trekken. Ons vader en moeder oppikken en samen te eten. Mijn broer kan niet komen want die vertrekt naar Kreta. En dan de bbq bij Nicole en Ferdi ... ik ... nog efkes wachten. Toch nog even iets over de tocht. Mooie landschappen, in de verte de zee, of toch niet, of zijn het wolken, neen, het is echt wel de zee. Weer een kippevelmoment, als je de baren ziet en de dorpjes aan de kust, het deed weer iets met me. Het landschap wordt wel dikwijls ontsierd door windmolens. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Het is echt wel dubbel. Op iedere bergrug windmolens. Noodzakelijk? Daar wil ik nog enkele meningen over horen. Mijn herberg is van het betere soort. Heel anders dan gisteren. Handdoek, zeep, kwaliteitsregendouche, met een kraan en niet een toppeke waar je elke 7 seconden op moet duwen. En een uiterst vriendelijk madammeke. Nu etenstijd. Het kort.

05-06-17, 20:24 - Ronny Van Steen: Slecht geslapen. Een 20 Italianen moesten terug met de vlieger om 4 u vannacht. Het ganse hotel wakker. Luidop praten, zelfs roepen aan de trap, in de handen klappen, volwassenen zonder respect. Ook onderweg is dat het luidruchtigste soort. Om 4u15 vertrok het koppel met dat ventje van 11 jaar, die waren wel zo stil mogelijk. Maar goed, zand erover. Mijne starknop terug moeten zoeken voor het vertrek. Vandaag was er kans op lichte regen voorspeld. Voor morgen gans de dag regen. Vandaar dat ik vandaag ben doorgelopen tot in Vilaserio. Het oorspronkelijk plan was Negreira op 22km. Het zijn er 35 geworden. Klein probleempje, het heeft gans de namiddag geregend. Morgen voorspellen ze nu gelukkig beter weer. Het jammere van de zaak is dat ik de extra gelopen kms niet kan opsparen voor de laatste dag zodat ik vroeg in Finisterre ben. Morgen is het maar 21km naar Olveiroa, of ineens doorlopen naar Camiños Chans, 40 km. Op de 20 km ertussen is er geen overnachtingsplaats. Dat lijkt me wat veel op dag 2 van mijne heropstart, maar wie weet zijn mijn benen goed, en zoals het hoort op een Camino... we zien wel. De herberg is ook puinhoop. Mijn excuses voor mijn gezaag, maar de situatie is niet anders. Overvolle kamers zonder ruimte voor de rugzakken. Doordat het regent kan de was niet worden opgehangen, er is maar 1 droogrekske binnen voor 30 doorweekte pelgrims. Wasdraad ten over buiten maar zonder afdak. De slaapkamer, de bedden, dienen ook als droogrek, de vloer is behoorlijk nat. Voeg daar bejaarde, jawel, Italiaanse koppels aan toe die schrik hebben een kou te vatten als de venster op kip staat, en de chaos is compleet. Als ik het vanop afstand bekijk is de situatie zelfs lachwekkend. Morgen beter weer voorspeld, een korte tocht of misschien goei benen en dan ben ik vlakbij Finisterre.... een positieve noot, ... de vooruitzichten zijn dus goed. Mijn oordoppen liggen klaar voor vannacht.

05-06-17, 00:19 - Ronny Van Steen: Is dit erover ? 

Lieve DB : Nee ontlading is jullie van harte gegund xxx

02/06 - 04/06 'O Pedrouzo - Santiago de Compostella

Druk na het starten van de fotoreeks bovenaan op de knop  Show info  voor de opmerkingen.

Created with flickr slideshow.

Santiago de Compostela  ⟻  Vézelay 1736 km 

04-06-17, 12:05 - Ronny Van Steen: 8u30 was ik aan de kathedraal. Nog maar eens naar het uur gevraagd in de sacristie. Deze keer was het om 10u. Om 9u voor alle zekerheid maar naar binnen gestapt en om kwart voor 10 liep de kerk stilaan vol. Ik had een mooi plaatske. De priesters stipt om 10.00u. Met een klein wierookvatje in de hand. Nog eens wat wierook voor de lezing en nog maar eens voor de consacratie, opnieuw met het kleine wierookvatje. De moed zakte wat in mijn slippers, het zal toch niet waar zijn, er is nog een mis om 11.30u. Maar toch was ik blij met de viering. Ik genoot ervan. Een non die voorzong met een prachtige stem. De eucharistieviering hoort bij een camino. Maar goed. Gans op het einde...7 mannen... kwamen naar voor in een speciaal bruin gewaad. De wierookmannen. Yes! En ja... ze lieten de botafumero zakken, voldoende wierook, de fik er in, één duw aan het vat, en in achtvorm zwierden ze het vat hoger en hoger. Op het laagste punt trokken ze het wierookvat hoog, op het hoogste punt vierden ze het touw. Een enorme snelheid. Ook dit hebben we weer gehad. Nog twee emoties te gaan. De zee,... en thuiskomen. Ik zie al naar het volgende uit. 'k Ben weerom alleen sinds gisterenavond, maar het plaatje klopt. Gelukkig. Voldaan.

03-06-17, 23:01 - Ronny Van Steen: Uitgeslapen tot 07u00. Dat deed deugd. Rondgeslingerd in Compostella. Naar de kathedraal gewandeld en het graf van apostel Jacobus bezocht. Even moeten aanschuiven aan de trap, het was nog vroeg en bijgevolg was er heel weinig volk, en dan kan je het gouden beeld dat met het gezicht naar de kerk staat langs achter omarmen. Toch wel een speciaal moment. Velen vegen tranen weg als ze terug in de kathedraal zijn. Een emotie door vermoeidheid, de pelgrimage, geloof of wat dan ook. Ik stel gewoon vast. Het doet wel iets met ne mens. Terug de stad ingedoken en Marc de Fransman en Erik, de Spanjaard terug ontmoet. Een lekker ontbijt genomen. Spek met eieren, brood, croissant, koffie en fruitsap. Heel veel rondgekuierd, naar straatmuzikanten geluisterd, Vittorio terug ontmoet met zijn vrouw, wat rond gehangen als nen echte toerist, wat fotokes genomen en de winkeltjes afgeschuimd. Rommel en nog eens rommel, wat een commerce. Vittorio zag me later terug langs wandelen en riep me erbij om iets te drinken. Hij heeft getrakteerd. Wat verhalen over de Camino verteld aan zijn vrouw, een leuke babbel gehad. Vanavond nen biefstuk gaan eten en afgesloten met een glaske wijn. Hetzelfde terras als gisteren, het was er goed. Weer een nieuw gezicht ontmoet. Nicky uit Groot Brittanië. Een madam die de Camino ging lopen met haar vriendin. Deze laatste wou niet in herbergen overnachten en zodoende hebben ze hun Camino al vastgelegd in november, alle overnachtingen inclusief. Haar vriendin werd naar huis geroepen omdat haar broer ernstig ziek werd. Nicky zat dus met de gebakken peren en moest dus een camino lopen die haar vriendin had uitgestippeld maar eigenlijk niet haar eerste keuze was. Jan, mijne stapmaat, had gelijk, zoiets moet je alleen doen. Morgen naar de mis. Al weet ik niet om wat uur. Er is gezegd, 10u, 11u, 11.30u of 12u. Niemand weet het. Ik ga gewoon op tijd in de geburen van de kerk rondhangen. Tot morgen.

Steen, een Staande Ovatie. Dikke Proficiat !

Jouw Grote Queeste zit er op Ronny. Santiago de Compostela staat nu op je palmares en met als kers op de taart er Finisterre nog aan te willen breien wordt het pelgrimsverhaal helemaal compleet. Geslaagd met de hoogste onderscheiding maar let toch maar goed op voor herexamens want deze zijn niet vreemd aan een pelgrimstocht. Zelfs al heb je het 'Diploma Peregrinis' op zak. Je hebt dat prachtig gedaan en de volledige tocht uitgestapt met respect voor de regels van de pelgrimscode. Geen bus of taxi's, geen bagagedragers en dit tot de laatste centimeters en al wat er sinds Vézelay nog tussen lag. Paadjes waar je je nek over breekt, bergpassen, goudron, modder- en kwakkelwegeltjes meestal dan nog bezaaid met keien, onweer, regen, kou en hitte ... het hele gamma : In omnibus te iter pede ! Hoedje af zene ! Je hebt het verschil met de touregrinos en pseudo-pelgrims nog maar eens in de verf gezet. En terecht, dit maakt je tocht zoveel waardevoller. 

Geregeld hoorde of las ik eerder dat je geen minuut spijt hebt gehad van je beslissing. Dat stelde me enigszins gerust want geef toe, er zullen wel een paar mensen beweerd hebben dat je kop zot werd gemaakt door enkele van je stapmaten. Ach vergeef het hen, ze weten misschien niet beter want zulk een beslissing neem je niet op andermans aandrang. Een vertrek wordt getriggerd vanuit je binnenste en je moet er mentaal klaar voor zijn. Dat kan niet worden opgelegd. En, het "Waarom vertrek je ?" valt eveneens niet in woorden te vatten. Je moet gewoonweg 'weg' en de reden daarvoor was 'Omdat ik moest !'. En alhoewel dit de meest rationele verklaring is, is dit voor omstaanders de minst zeggende. Maar ik was ervan overtuigd dat je klaar was voor deze tocht, dat je er naar uitkeek en dat ze je zou verheugen. Je zou en die zal je nooit vergeten. De impact ervan op je hele wezen is immens. 

En daar zal je nu volop met kennis van zaken over mee kunnen klappen. De ontmoetingen met anderen en de ervaringen die je met hen deelde, de tegenslagen onderweg alsook de soms pijnlijke confrontaties met jezelf,  het gemis aan thuis, het loslaten, het jezelf één voelen met de omringende natuur en haar elementen en er in opgaan, je nietigheid daarin ontdekken, de boeiende gesprekken met medepelgrims, de beleefde emoties, de Grote Kunstena(a)r(es) indien je er al in zou geloven ... Ga zo maar verder, het zal allemaal wel aan bod gekomen zijn. Stap voor stap moest je op een onwaarschijnlijk lange weg de verwondering verwerken in een nog leeg te maken hoofd. De weg is immers het Doel. Het is je gelukt, no pain no glory, en nu zit die blauwdruk diep opgeslagen in je ziel. Onuitwisbaar. Je zal later nooit een fotoboek moeten opzoeken om herinneringen aan je Camino op te halen zoals dit het geval zou zijn met een peperduur vakantiereisje naar een exotisch paradijs inclusief sjiek hotel. Ergo, tijdens het kijken je afvragen waar het eventueel nog beter zou kunnen zijn. Dit avontuur blijft hangen, het brengt ne mens loutering. In geen enkel reisbrochuurke wordt dit aangeboden. Daar mag iedereen vergif op innemen !

Zelf zal je ondervinden of reeds ondervonden hebben, net zoals ik, dat er sceptici zijn die zo een pelgrimstocht als gekkenwerk beschouwen. Dat mag, zulke criticasters hebben natuurlijk recht op hun mening maar wanneer de kritiek giftig wordt weet je nu dat er van jaloersheid sprake is. Niemand hoeft voor jou de weg nog uit te stippelen langswaar je lopen moet. Daar moet je je onderweg nog meer van bewust zijn geworden. 

Maar ongetwijfeld waren er ook de vele aanmoedigingen, de bewondering en de steun van vrienden, kennissen en familieleden waaraan je je kon optrekken. Met op de gedeelde eerste plaatsen : Je wederhelft Lieve, je kroost en je ouders, de Jos en Elza. Dezen hebben je op je tocht stap voor stap gedragen. Zoiets geeft ne pelgrim vleugels en het herinnert je aan de verbondenheid met hen. Je zal het zeker wel gevoeld hebben.

Je kan nu terug naar huis en het gemis ophalen. Iedereen zal benieuwd zijn naar je fantastisch exploot. Let op ... dat wordt terug eventjes wennen na zo'n bohemersleven. De terugkeer en het weerzien van de geliefden zal het laatste emomomentje zijn waarmee je jouw pelgrimstocht afsluit. De verwelkoming zal warm en liefdevol zijn. Snot, slinger en tranen ... ze hebben je immers allemaal gemist. En vice versa jou hen. Geniet van het weerzien !

En dan nog een bedenking van mezelf. Ik ga het ganse eraan voorafgaande verhaal niet uit de doeken doen maar wat een onnozel chirohemdeke allemaal niet kan teweeg brengen hé ?

En, als je het zou vertellen aan hen die het willen kennen zullen velen de toedracht van dit verhaal onder de noemer 'toeval' plaatsen of misschien zelfs wijten aan een ongebreidelde fantasie van de schrijver dezes. Edoch, vele pelgrims zullen bij zulk een mening schuddebollen. Wat mij betreft was dat geen toeval met dat hemdeke. Volgens mij moet er toen op de mouw, neffes de PX, al een onzichtbaar badgeke hebben opgezeten. Iets in den aard van een schelpke waarschijnlijk ☺☺☺. Er was voorbestemming in 't spel, daar ben ik ondertussen zeker van. Wat denk jij ? Je mag het antwoord stilzwijgen. 

En tot slot beste stapmaat, ik vond het een groot genoegen om jouw berichtjes hier in mijn blog te mogen weergeven. Ongewild stapte ik in gedachten mee en kon ik opnieuw genieten van de mysterieuze caminosfeer. Ik moet zeggen dat je relaas aanstekelijk op me heeft gewerkt. Dit trouwens met gevolgen en ik kan me dan ook niet van de indruk ontdoen dat jouw berichtjes voor anderen een inspiratiebron zullen zijn. Ik ken er alvast éne ! 't Is wat hé ?  

Nogmaals een heel dikke proficiat. 

En erg bedankt voor het deelgenootschap aan je tocht.

xxx 

Jan & Annick

01-06-17, 16:34 - ‪+32 496 97 02 xx‬: Ik ben zo blij voor jou dat je dit gedaan hebt 
01-06-17, 19:32 - ‪+32 473 70 29 xx‬: Ronny, kunt ge de patroonheilige van de Pétanque vragen dat we nog veel kunnen samenspelen? Te hemiksem met de mannen en op weekends met de vrouwen. Tevens voor mezelf de kracht en het vertrouwen om in moeilijke omstandigheden toch uit te blinken als tireur. Merci 

02-06-17, 10:31 - Ronny Van Steen: Life, 10.32.exactly 5 km. 

02-06-17, 10:35 - ‪+32 476 25 22 xx‬: Kippevel !!! 👍 
02-06-17, 10:37 - ‪+32 486 06 58 xx: 👏👏👏😇 
02-06-17, 10:41 - ‪+32 479 70 08 xx‬: Goe bezig 👊🏽 
02-06-17, 10:54 - ‪+32 478 81 41 xx‬: Amen 
02-06-17, 10:56 - ‪+32 479 80 26 xx‬: 👍 knap 
02-06-17, 11:14 - Michel : Respect makker. 😉 

02-06-17, 11:14 - Ronny Van Steen: 11.14u 3km Meer heb ik niet te vertellen. 

02-06-17, 11:16 - ‪+32 494 98 75 xx: Dat zijn we niet gewoon van jou he Ronny!! Niets te vertellen 😃 Super gedaan. 
02-06-17, 11:25 - Jan : Laatste kilometer op de knieën hé, 😜😜😜 
02-06-17, 11:25 - ‪+32 496 97 02 xx‬: Geniet van het moment.dit ga je nooit meer meemaken xxx 
02-06-17, 11:27 - ‪+32 472 90 94 xx‬: De volhouder wint ! 
02-06-17, 11:31 - Jan : Ronny, vergeet uwen diplom niet te gaan halen hé. Ge kunt nu ook het aantal kilometerkes dat ge gestapt hebt laten vermelden. In alle geval ne dikke Proficiat. Dit is jouw moment !!! 0
02-06-17, 11:36 - ‪+32 474 30 76 xx‬: Knap Ronny, een belevenis die je je hele verdere leven meedraagt. Bedankt dat ik uw route mee mocht volgen. Groetjes Monique 
02-06-17, 11:37 - ‪+32 473 83 72 xx‬: Geweldige prestatie Ronny. Geniet maar van dit mooie moment. Grote waardering , 

02-06-17, 11:51 - Ronny Van Steen: 1 

02-06-17, 11:52 - ‪+32 496 71 65 xx‬: Nen dikke chapeau Ronny !!!!!!!! 
02-06-17, 11:52 - ‪+32 494 44 32 xx‬: Je hebt dit super goed gedaan geniet ervan proficiat !!! XXX 

02-06-17, 12:05 - Ronny Van Steen: 0 

02-06-17, 12:07 - ‪+32 496 97 02 xx‬: Dikke proficiat !!!!!! 😘😘😘🥇🥇🥇 
02-06-17, 12:19 - ‪+32 477 21 13 xx‬: Knappe prestatie geniet ervan.

02-06-17, 12:21 - ‪+32 494 56 04 xx‬: Knap Ronny. Sterke prestatie. 

02-06-17, 13:11 - ‪+32 486 06 58 xx‬: Hoed af. 
02-06-17, 13:18 - ‪+32 475 61 94 xx: Felicitacion ! 
02-06-17, 13:21 - ‪+32 476 46 42 xx‬: Eindelijk mogen wij ook eens iets zeggen. 😜Knap gedaan Ronny. Dat kunnen ze u ni meer afpakken. Geniet van de blijde intrede en doe al die heiligen onze groetjes 
02-06-17, 13:30 - ‪+27 81 395 91 xx‬: 👑🍾🍻🍷Fantastic!!! 
02-06-17, 13:33 - ‪+32 479 80 26 xx‬: Dikke proficiat 😘 

02-06-17, 13:38 - ‪+32 473 83 72 xx‬: Wauw,dikke proficiat,hoed af! Lou. 
02-06-17, 14:02 - Marc : Ronny, knappe prestatie maar vooral respect voor de manier waarop je dit hebt volbracht. Geniet van uw moment ! 
02-06-17, 15:19 - ‪+32 477 58 90 xx‬: Ik kom ook even van achter de schermen om je een dikke proficiat te wensen. Een indrukwekkende prestatie die ik niet ten volle kan beseffen (#) 
02-06-17, 15:44 - ‪+32 486 68 45 xx‬: Ferme prestatie ronny.sterk werk man.02-06-17, 21:59 - Ronny Van Steen: Awel, ik ben er. In Compostella. Ik ben nog niet in de kathedraal geweest, dat is voor morgen, en nog eens voor de mis overmorgen. Deze is om 10u. Ik moet er zeker voor 9u zijn. Als de kathedraal vol zit sluiten ze de deuren en ik wil dat niet missen. De herbergen en hotels zitten overvol. Ik ben al wel mijne Compostella gaan halen, 2u30 aanschuiven. 35.000 zijn er in mei uitereikt, 3000 meer dan in mei vorig jaar. Eergisteren 1200, gisteren 1500 op 1 dag. Het barst uit zijn voegen.14 man zit daar de credentials te controleren, en ze doen het naar mijn gevoel grondig. Mijn controleur was na de zoveelste pelgrim vandaag nog altijd geïnteresseerd, waar en wanneer ik vertrokken ben, en heel vriendelijk, chapeau. Ieder van ons, Vittorio, Marcus en ik hebben alleen gelopen. Om de gedachten niet af te leiden en om alles goed te ervaren en op te nemen. Dat lukte maar ten dele, de film is te lang om even terug te spoelen, dat komt nog wel, maar daar heb ik meer tijd voor nodig. Ik heb vooral genoten! Zo 'n tocht is toch heel wat. Veel verhalen gehoord, bijgeleerd van andere visies, akkoord of niet akkoord...er is veel wederzijds respect. Gebroken mensen ontmoet die je na verloop van tijd terug ziet floreren, vriendschappen die ontstaan en al val ik in herhaling, wereldwijd, voorbij leeftijd en sexe, samen zo lang met weinig comfort en privacy op pad. Duizenden pelgrims doen het toch maar. Gegarandeerd is de lichamelijke prestatie totaal ondergeschikt. Bedankt voor de vele reacties, er waren er enkele heel leuke bij. To the point. Ik snap de bewieroking, en misschien mag dat wel een héél klein beetje, maar ik weet ook dat jullie voeling dieper gaat dan de mars. Meer het avontuur, de ontmoetingen, de band met de natuur, zoekend in religie of spiritualiteit, het alleen zijn, denken, wat karakter aanscherpen...en nog veel meer spelen de eerste viool. Het moeilijkste van de komende week zal nu maandag zijn. Me terug opladen na enkele dagen rust om terug op stap te gaan naar Finisterre. 3 dagen tegen de 30 km aan. Maar de beloning is niet gering, de zee zien. Mijn afgelopen verharde sokken en een vuil onderbroek verbranden. De start van een nieuwe periode. Zoals de pelgrims deden in de middeleeuwen. En voor ik het vergeet, de groeten van den heilige Jacobus.

29/05 - 01/06 'O Cebreiro - 'O Pedrouzo

Druk na het starten van de fotoreeks bovenaan op de knop  Show info  voor de opmerkingen.

Created with flickr slideshow.

O' Pedrouzo

⟻ Vézelay 1716 km 

↦ 20 km Santiago de Compostela
↦ 107 km Finisterre

01-06-17, 21:48 - Ronny Van Steen: Gasten van Brazilië lieten een wensbandje achter bij een beeldje. Wij kregen er ook één omgebonden. Tijdens het om binden mag je 3 wensen doen. Deze gaan in vervulling als het bandje spontaan van je arm valt. Vittorio had er enkele jaren eentje dat pas na 3 maanden afviel.

01-06-17, 16:31 - Ronny Van Steen: 28km, nog 20 te gaan, mijne zwanezang wordt morgen ingezet. Met Vittorio gelopen en Marcus terug tegen gekomen. We zijn na enkele weken weer compleet, op Jan na. Ik denk dat die serieus de bloemekes aan het buiten zetten is. Daar is hij ook jong voor en vrijgezel. We hebben er nog wel contact mee via Whatsapp. Tot 11u weer veel mist, en dan trekt het zoals de voorbije dagen weer open. Voor de middag is het heel goed stapweer. Vanaf twaalven wordt het warm. Sinds enkele dagen lopen we tussen eucaliptusbomen. Het kan er heerlijk ruiken. Eén van de lievelingsgeuren van Lieve. Een mooie herberg gevonden. Compartimentjes per 4. Voorlopig zijn we onder ons drieën. Seffens gaan we samen eten en drinken. Morgen komen we dus aan in Compostella bij mijne vriend den heilige Jacobus. Hij heeft goed voor me gezorgd op mijne Camino. Wie me graag een intentie stuurt mag dat gerust doen. Ik maak hier alles over aan de juiste heilige met een gebedje, met veel plezier. Een kaarske hoort er natuurlijk ook bij. Tot later. 

Boente

⟻ Vézelay 1688 km 

↦ 48 km Santiago de Compostela

↦ 135 km Finisterre

31-05-17, 22:58 - Ronny Van Steen: In de mist vertrokken. 7u. Typisch voor Galicië, mist en nog eens veel mist. Geen geschiedenis, geen toekomst. Je ziet maar 100m. Het deed me aan mindfullness denken. Leven in het nu. Pas rond elven brak de zon erdoor. Het was windstil en aangenaam wandelweer. Rond half 12 Vittorio weer tegen gekomen. En weer samen op stap, met graagte. Jan, den Duits zit al 110km achter ons, Marcus moet in de geburen zijn. Onderweg kom je meer en meer gekend volk tegen. Toffe mensen die je binnen 8 dagen nooit meer terug zal zien. Wereldmensen die geen problemen zien in taalbarrières, gewoontes, kleur, cultuur..... en telkens een oplossîng zoeken voor ... daar kunnen velen in ons landeke nog iets van leren. Mannen, vrouwen, oud of jong, blank of zwart, alle luxe zit in je rugzak, moe, blessures, gesnurk grote slaapkamers ... en toch draait het hier onder toch wel dikwijls moeilijke omstandigheden. Een vrouw op krukken loopt 10 a 15 km per dag met haar zoon, ne jonge Amerikaan loopt zijn schoenen stuk en loopt blootsvoets verder op bosgrond, stenen, keien... alle ondergrond.... maar volgens hem gaat het wel. Ik verwittig de hospitaleros dat deze man in grote moeilijkheden zit en hier vandaag laat of morgen voor de middag moet passeren. Zeer laat 's avonds komt hij binnen gestrompeld en krijgt de schoenen van een hospitalero, rode maar vrij nieuwe goei schoenen, ik vergeet nooit zijn gezicht. Vandaag 27km op de teller. Ik zit in Boente. Nog 48 km te gaan. Nu gaat het echt heel snel. Zelfs wat beangstigend snel. Mijn vliegtuig is niet volgende week donderdag, maar vrijdag. In Compostella is bijna geen slaapplaats meer voor dit weekend. Een speciale mis van christenen en orthodoxen. Alles volgeboekt sinds 14 dagen. Mijn vrouwke weer aan het werk gezet en zij heeft slaapplaats gevonden op een slaapzaal. Jammer, ik wou wel meer luxe, maar ok. Mercie voor de hulp. Ik boek na Finisterre wel een kamer met een enkel bed. Slaapwel xxx

Ligonde

⟻ Vézelay 1659 km 

↦ 77 km Santiago de Compostela

↦ 164 km Finisterre

30-05-17, 19:00 - Ronny Van Steen: Ligonde. Nog 77km. Vanmorgen lang uitgeslapen en ten volle van mijn kamer geprofiteerd. Mijn kopke had geen zin om te vertrekken. Mijn benen wogen de eerste 15 km zwaar, maar daarna beterde het met de km. Gisteren even kunnen proeven van luxe, gekende mensen ... het luie leven ... de oorzaak is snel gevonden. De herberg wordt open gehouden door 13 hospitaleros. Bijna geen plaats meer voor pelgrims. De hospitaleros zijn erg gelovig. Je moet 3 handtekeningen zetten onder reglementen over van alles en nog wat. Geen drugs, geen alcohol .... en in het gehucht is geen cafeeke. Dat is jammer maar zo erg is dat ook weer niet. Maar uiterst vriendelijke mensen en het eten ruikt lekker. Ik was 5 min binnen of ik werd al uitgenodigd om mee naar ne film over het leven van Jezus te kijken. Ik prefereerde echter een douche en mijn kleren te wassen. Gisteren met Lieve de terugreismogelijkheden overlopen, oftewel zwaar versnellen, of vertragen. Ik heb voor het 2de gekozen. Dwz : Vrijdag aankomst in Compostella, zaterdag daggeske rust. Zondag eerst naar de mis in de kathedraal, met de botafumeiro, dat groot slingerend wierookvat en onmiddelijk erna vertrekken naar Finisterre. Zondag wordt het dus laat vertrekken en laat aankomen. Maandag en dinsdag stappen. 1 overnachting in Finisterre. Woensdag bus terug naar Compostella en donderdag de vlieger op naar.... jawel mijn schatteke. Ook dit ziet er weer erg goed uit.

Ferreiros

⟻ Vézelay 1633 km 

↦ 103 km Santiago de Compostela
↦ 228 km Finisterre

29-05-17, 21:48 - Ronny Van Steen: Gisteren de iets langere route via Triacastela gekozen. Deze ging ik blijven volgen tot in Sarria. Halverwege de route toch beslist om terug naar de noordelijke route te gaan, en nog eens om gewandeld. Eerlijker is het om te zeggen, "niet goed op de splitsing van de gele peilen gelet en verkeerd gelopen". 27 km. Geen spijt van, hele mooie oude dorpjes met maar een handvol huizen en oude holle wegen van de oude St Jacobsroute. Ik was pas laat vertrokken, 8u, want mijn afspraak met den Brats en zijn madam was pas om 15u. Door de omweg en mijn late besluit om toch wat verder te lopen dan het dorp van de afspraak met Marc, kwam ik in de problemen. Ik ging te laat aankomen om Marc, den Brats, een juiste locatie door te geven. In extremis een hotelleke gevonden in de middle of noware. Marc heeft een uur moeten zoeken. De hoteluitbater heeft hem uitleg gegeven hoe hij er kon geraken. Marc spreekt gelukkig redelijk goed Spaans. Samen enkele apperitiefkes gedronken. En om 19u samen gegeten. De Marc en zijn vrouw stonden erop het eten te betalen. Heerlijk om terug bekenden te zien. Merci voor de gezellige middag en avond en het lekkere eten. Na hun vertrek naar mijn kamer en genieten van deze luxe. Toilet en badkamer wel op de gang, maar privacy op een eigen kamer. Geen rekening hoeven te houden met kamer- of zaalgenoten, en zelf ook niet gestoord worden door anderen. De kamer afgesloten door een echte deur. Geen gedoe met gordijnen of zo. Dit is echt heel lang geleden. Basic is nu luxe geworden. Nog 103 km te gaan tot Compostella, en nog eens 3 dagen naar Finisterre. Het voelt raar. Het einde nadert snel.

Keep on Walking - Passenger 

Well, last night I couldn't sleep 
I got up and started walking 
Down to the end of my street 
And on into town 

Well I had no one to meet 
And I had no taste for talking 
Seems I'm talking my whole life 
It's time I listen now 

Well I walk passed the late night boys 
With their bottles in their doorways 
And I walk passed the business men 
Sleeping like babies in their cars 
And I thought to myself, "Oh, son 
You may be lost in more ways than one" 
But I've a feeling that it's more fun 
Than knowing exactly where you are 

Like a stone 
Carried on the river 
Like a boat 
Sailing on the sea 
I'll keep on walking 
Oh, I'll keep on walking 
Until I find that old love or that old love comes to find me 

Well, I walked into the morning and felt the warm sunlight forming on my shoulders
'Cos it hit me with no warning like a summer sky storming in my lungs 
Ain't it funny how the kids walk by? 
They'll do anything to make themselves look older 
While the women spend their money on anything that makes them look young 

Like a stone 
Carried on the river 
Like a boat
Sailing on the sea 
Oh, I'll keep on walking 
Well, I'll keep on walking 
'Til I find that old love or that old love comes to find me

Oh, lo lo 
Oh, oh oh
Oh, lo lo 
Oh, oh oh 

Well I'm like a stone 
And I'm carried on the river 
Like a boat 
Sailing on the sea 
Oh, well I'll keep on walking 
Well, I said I'll keep on walking, oh 
'Til, I find that old love or that old love comes to find me
'Til, I find that old love or that old love comes to find me