05/06 - 09/06 Santiago de Compostella - Finisterre

Created with flickr slideshow.

10-06-17, 14:04 - Ronny Van Steen: Ne laatste WhatsApp en dan is het definitief gedaan. Gisteren aan de bushalte richting airport zag ik ne rugzak met een Belgische vlag. Jan. Hij is de Camino gestart in Lourdes met 2 maten. Ene moest na 2 weken naar huis, de andere had er genoeg van in Burgos en stopte ermee. Hij is alleen doorgelopen en ontdekte dat dit de beste periode was van zijn Camino. Ne goeie babbel gedaan op de bus, samen ingecheckt op de luchthaven en 2 biertjes later de vlieger op. Toeval bestaat niet, of is het juist wel.... tot onze grote verbazing zaten we naast elkaar. Het laatste gesprek tussen 2 pelgrims leverden voor beiden nog wat gedachtengoed op om over na te denken. Op de luchthaven werd ik opgewacht door een fangroepke, ik hou niet zo van verrassingen, maar mijn zelfkennis is kleiner dan ik dacht, ... want ik genoot. Samen ne goeie pot gedronken bij ons thuis. Een goed uurtje later gingen de vrienden naar huis. Lieve had gekookt. Samen met Lieve, Lore en mijn ouders gegeten. Mijn ouders naar huis gedaan ... Alleen met Lieve ... wat een zaligheid om terug thuis te komen. En nu is het echt over. Bedankt om mijn camino te volgen. Bedankt voor de vele leuke reacties, familie, vrienden, kennissen en zelfs mensen die ik nog nooit eerder zag ... jullie waren dikwijls een hart onder de riem. Ik heb dikwijls van jullie genoten. Jullie berichten gelezen en herlezen. Het was zuurstof om door te gaan. Bedankt dat jullie erbij waren. Nu sterft dit WhatsApp groepke een stille dood. Maar misschien maak ik wel nieuwe plannen. Wie weet... Hopelijk heb ik enkelen kunnen inspireren om ook op tocht te gaan. Eén raad... als je twijfelt, doe het, durf in het onbekende te springen. GA, STAP, ULTREIA.

08-06-17, 23:38 - Ronny Van Steen: Toch nog een straf verhaal. Ik kom tot de constatatie dat ik 2 paternosters te weinig heb gekocht. Terug de winkel opgezocht van de eerder aangekochte paternosters in de grote koekestad om twee dezelfde bij te kopen. 4 gezegende, 2 niet gezegend. Ik kan ze doorheen smijten, maar dan weet niemand zeker of hij een gezegende of ongezegende paternosters heeft. Zelf bepalen wie een gezegende krijgt en wie niet vind ik een al even groot probleem. Ik verlaat 3 meter de winkel... en dezelfde priester, Antoine, komt me tegemoet gelopen met open armen..."hey Ronny, wat do you have there". Ik leg mijn probleem uit en vraag of dit zo ok is. "Absoluut niet" prompt start hij temidden van de winkelstraat de gebeden en de zegening. Noem het toeval... plak er een andere naam op... ik vernoem enkel de feiten. Ik denk er het mijne over. Ik heb hem uitgenodigd voor een drinkske. Hij ging er gretig op in. De avond was zo leuk dat we samen een paella hebben gegeten met een fleske witte wijn. Vele gesprekken later, na meer dan 4 uur tafelen hebben we afscheid genomen. Een heel aangename interessante avond, weerom een onverwacht extraatje, de kers op de taart. Slaapwel.

08-06-17, 18:37 - Ronny Van Steen: De missie is volbracht. Gisteren voldaan in mijn luxebeddeke gekropen met de raam op kip en in slaap gewiegd door het ruisen van de baren van de zee. Een ontbijt genomen en richting de autobus om de rit van 3u aan te vatten terug naar Compostella. Morgen de bus naar de vlieghaven, Lieve pikt me op en daarna pikken we mijn ouders op om samen te eten. Wat dit vooruitzicht met me doet is niet te omschrijven. Ik heb ons vader zijne paternoster onderweg kapot gedaan. Maar ik heb hem ne nieuwe gekocht. Nog efkes een klapke gedaan met vrijwilligers van het Vlaams/Nederlands compostellagenoodschap en de zaak is volledig rond. Ik liep daar nog ne vrij jonge priester tegen het lijf, en vroeg om mijn paternosters te zegenen. Ik kon ze niet vinden in mijn rugzak. Op zijn bevel moest ik stoppen met zoeken en uitladen: "ik kan die zegenen door uwe rugzak heen" zei hij. Het was duidelijk ne priester met groot talent. Die wordt minstens nog bisschop. Terug richting hotel kwam ik de dame met haar krukken tegen die ik een 10 tal dagen geleden was tegen gekomen samen met hare zoon. Ze heeft het dus gehaald. 10 à 15 km per dag kon ze lopen. Het had meer weg van pikkelen. Door het compenseren door de pijn stapelden de blessures zich op. Toen ze me vorige keer vroeg waar ik vertrokken was was ik voor haar een held. Vandaag kon ik haar zeggen dat mijn respect voor haar vele malen groter was en dat het respect haar en haar zoon toekwam. Wat een karaktermadam en wat ne zorgzame zoon, die zijn gezicht staat altijd op lachen. Voor hem moet het de processie van Echternach zijn geweest. Morgen dan de terugkeer. Ik verheug me erop ... maar heb ook een beetje, ... geen schrik maar het zal toch wel aanpassen zijn. Voor mij is mijn zwervers/bohemersleven dan passé ... en Lieve, die ook maanden haar zin heeft gedaan heeft terug hare partner in huis. Ook voor haar zal het weer wennen zijn. Terug rekening moeten houden met elkaar wordt voor ons beiden zeker weer aanpassen. Na zo'n tocht heb je goede intenties ... ik hoop dat ik er enkele waar kan maken. Mercie Lieveke dat ik deze tocht kon/mocht maken. Het duizelt wat in mijn hoofd... niet abnormaal zeker ?

08-06-17, 00:15 - Ronny Van Steen: Pas terug van kilometerpaal 0.00km. Te laat om nog een uitgebreid bericht te schrijven. Kort wandelingske en bijgevolg vroeg geariveerd in Finisterre. Zeer lekker gegeten. Telkens een vismaaltijd. Het avondmaal liep uit, aan de babbel geraakt met een koppel uit New Zeeland. Terug naar het hotel in den donkere, 3km. Maar ik kreeg het gezelschap van dozijnen glimwormen. En nu van mijn luxekamer genieten.

06-06-17, 20:13 - Ronny Van Steen: Tegen alle verwachtingen in goed geslapen. Zelfs heel goed. Ik lag nochtans vlak naast de deur, met mijn hoofd aan de kant van de klink. Mijn moeder heeft me geleerd deuren zacht te sluiten, maar dat was gisteren zeker niet bij iedereen het geval. Deze morgen waren er al pelgrims weg toen ik om 6u wakker werd, niets van gemerkt. Mijne zak en slaapzak uit de slaapkamer gedragen, in de gang verder ingepakt om de langslapers niet te storen, mijn banden goed opgepompt, dat loopt altijd lekkerder, en zoals de Jan zo mooi zegt, repen snijden. 2 keer fout gelopen, één keer mijn eigen fout, ik zat in dromeland en ne goed zichtbare pijl gemist. 300m foute richting voor ik het door had. De tweede keer was den boer met zijn boerin de koeien terug naar de stal aan het brengen. Die beesten liepen voor de steen met de gele pijl. Onmogelijk te zien. "Amigo, amigo peregrino, cest pariqui" het was toch iets in die aard, in alle geval duidelijk genoeg. Rechtsomkeer. Mijn benen waren zeer goed vandaag. Waarschijnlijk mede door de goede nachtrust. Ik heb er dan maar een lap op gegeven en doorgestapt tot in Cee : 42 km. Dat maakt dat ik er morgen maar 14 meer moet doen en de dag in Finisterre kan invullen naar believen. En dan zit het er echt op. Camino Chemin de Vézelay, camino Frances, camino Finisterre en tot slot camino Maison Royale. Naar deze laatste zie ik nog het meest uit. Ik droom ervan om Lieveke terug tegen mijn gillet te trekken. Ons vader en moeder oppikken en samen te eten. Mijn broer kan niet komen want die vertrekt naar Kreta. En dan de bbq bij Nicole en Ferdi ... ik ... nog efkes wachten. Toch nog even iets over de tocht. Mooie landschappen, in de verte de zee, of toch niet, of zijn het wolken, neen, het is echt wel de zee. Weer een kippevelmoment, als je de baren ziet en de dorpjes aan de kust, het deed weer iets met me. Het landschap wordt wel dikwijls ontsierd door windmolens. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Het is echt wel dubbel. Op iedere bergrug windmolens. Noodzakelijk? Daar wil ik nog enkele meningen over horen. Mijn herberg is van het betere soort. Heel anders dan gisteren. Handdoek, zeep, kwaliteitsregendouche, met een kraan en niet een toppeke waar je elke 7 seconden op moet duwen. En een uiterst vriendelijk madammeke. Nu etenstijd. Het kort.

05-06-17, 20:24 - Ronny Van Steen: Slecht geslapen. Een 20 Italianen moesten terug met de vlieger om 4 u vannacht. Het ganse hotel wakker. Luidop praten, zelfs roepen aan de trap, in de handen klappen, volwassenen zonder respect. Ook onderweg is dat het luidruchtigste soort. Om 4u15 vertrok het koppel met dat ventje van 11 jaar, die waren wel zo stil mogelijk. Maar goed, zand erover. Mijne starknop terug moeten zoeken voor het vertrek. Vandaag was er kans op lichte regen voorspeld. Voor morgen gans de dag regen. Vandaar dat ik vandaag ben doorgelopen tot in Vilaserio. Het oorspronkelijk plan was Negreira op 22km. Het zijn er 35 geworden. Klein probleempje, het heeft gans de namiddag geregend. Morgen voorspellen ze nu gelukkig beter weer. Het jammere van de zaak is dat ik de extra gelopen kms niet kan opsparen voor de laatste dag zodat ik vroeg in Finisterre ben. Morgen is het maar 21km naar Olveiroa, of ineens doorlopen naar Camiños Chans, 40 km. Op de 20 km ertussen is er geen overnachtingsplaats. Dat lijkt me wat veel op dag 2 van mijne heropstart, maar wie weet zijn mijn benen goed, en zoals het hoort op een Camino... we zien wel. De herberg is ook puinhoop. Mijn excuses voor mijn gezaag, maar de situatie is niet anders. Overvolle kamers zonder ruimte voor de rugzakken. Doordat het regent kan de was niet worden opgehangen, er is maar 1 droogrekske binnen voor 30 doorweekte pelgrims. Wasdraad ten over buiten maar zonder afdak. De slaapkamer, de bedden, dienen ook als droogrek, de vloer is behoorlijk nat. Voeg daar bejaarde, jawel, Italiaanse koppels aan toe die schrik hebben een kou te vatten als de venster op kip staat, en de chaos is compleet. Als ik het vanop afstand bekijk is de situatie zelfs lachwekkend. Morgen beter weer voorspeld, een korte tocht of misschien goei benen en dan ben ik vlakbij Finisterre.... een positieve noot, ... de vooruitzichten zijn dus goed. Mijn oordoppen liggen klaar voor vannacht.

05-06-17, 00:19 - Ronny Van Steen: Is dit erover ? 

Lieve DB : Nee ontlading is jullie van harte gegund xxx