zondag 4 juni 2017

02/06 - 04/06 'O Pedrouzo - Santiago de Compostella


Druk na het starten van de fotoreeks bovenaan op de knop  Show info  voor de opmerkingen.



Created with flickr slideshow.


Santiago de Compostela  ⟻  Vézelay 1736 km 



04-06-17, 12:05 - Ronny Van Steen: 8u30 was ik aan de kathedraal. Nog maar eens naar het uur gevraagd in de sacristie. Deze keer was het om 10u. Om 9u voor alle zekerheid maar naar binnen gestapt en om kwart voor 10 liep de kerk stilaan vol. Ik had een mooi plaatske. De priesters stipt om 10.00u. Met een klein wierookvatje in de hand. Nog eens wat wierook voor de lezing en nog maar eens voor de consacratie, opnieuw met het kleine wierookvatje. De moed zakte wat in mijn slippers, het zal toch niet waar zijn, er is nog een mis om 11.30u. Maar toch was ik blij met de viering. Ik genoot ervan. Een non die voorzong met een prachtige stem. De eucharistieviering hoort bij een camino. Maar goed. Gans op het einde...7 mannen... kwamen naar voor in een speciaal bruin gewaad. De wierookmannen. Yes! En ja... ze lieten de botafumero zakken, voldoende wierook, de fik er in, één duw aan het vat, en in achtvorm zwierden ze het vat hoger en hoger. Op het laagste punt trokken ze het wierookvat hoog, op het hoogste punt vierden ze het touw. Een enorme snelheid. Ook dit hebben we weer gehad. Nog twee emoties te gaan. De zee,... en thuiskomen. Ik zie al naar het volgende uit. 'k Ben weerom alleen sinds gisterenavond, maar het plaatje klopt. Gelukkig. Voldaan.



03-06-17, 23:01 - Ronny Van Steen: Uitgeslapen tot 07u00. Dat deed deugd. Rondgeslingerd in Compostella. Naar de kathedraal gewandeld en het graf van apostel Jacobus bezocht. Even moeten aanschuiven aan de trap, het was nog vroeg en bijgevolg was er heel weinig volk, en dan kan je het gouden beeld dat met het gezicht naar de kerk staat langs achter omarmen. Toch wel een speciaal moment. Velen vegen tranen weg als ze terug in de kathedraal zijn. Een emotie door vermoeidheid, de pelgrimage, geloof of wat dan ook. Ik stel gewoon vast. Het doet wel iets met ne mens. Terug de stad ingedoken en Marc de Fransman en Erik, de Spanjaard terug ontmoet. Een lekker ontbijt genomen. Spek met eieren, brood, croissant, koffie en fruitsap. Heel veel rondgekuierd, naar straatmuzikanten geluisterd, Vittorio terug ontmoet met zijn vrouw, wat rond gehangen als nen echte toerist, wat fotokes genomen en de winkeltjes afgeschuimd. Rommel en nog eens rommel, wat een commerce. Vittorio zag me later terug langs wandelen en riep me erbij om iets te drinken. Hij heeft getrakteerd. Wat verhalen over de Camino verteld aan zijn vrouw, een leuke babbel gehad. Vanavond nen biefstuk gaan eten en afgesloten met een glaske wijn. Hetzelfde terras als gisteren, het was er goed. Weer een nieuw gezicht ontmoet. Nicky uit Groot Brittanië. Een madam die de Camino ging lopen met haar vriendin. Deze laatste wou niet in herbergen overnachten en zodoende hebben ze hun Camino al vastgelegd in november, alle overnachtingen inclusief. Haar vriendin werd naar huis geroepen omdat haar broer ernstig ziek werd. Nicky zat dus met de gebakken peren en moest dus een camino lopen die haar vriendin had uitgestippeld maar eigenlijk niet haar eerste keuze was. Jan, mijne stapmaat, had gelijk, zoiets moet je alleen doen. Morgen naar de mis. Al weet ik niet om wat uur. Er is gezegd, 10u, 11u, 11.30u of 12u. Niemand weet het. Ik ga gewoon op tijd in de geburen van de kerk rondhangen. Tot morgen.


Steen, een Staande Ovatie. Dikke Proficiat !

Jouw Grote Queeste zit er op Ronny. Santiago de Compostela staat nu op je palmares en met als kers op de taart er Finisterre nog aan te willen breien wordt het pelgrimsverhaal helemaal compleet. Geslaagd met de hoogste onderscheiding maar let toch maar goed op voor herexamens want deze zijn niet vreemd aan een pelgrimstocht. Zelfs al heb je het 'Diploma Peregrinis' op zak. Je hebt dat prachtig gedaan en de volledige tocht uitgestapt met respect voor de regels van de pelgrimscode. Geen bus of taxi's, geen bagagedragers en dit tot de laatste centimeters en al wat er sinds Vézelay nog tussen lag. Paadjes waar je je nek over breekt, bergpassen, goudron, modder- en kwakkelwegeltjes meestal dan nog bezaaid met keien, onweer, regen, kou en hitte ... het hele gamma : In omnibus te iter pede ! Hoedje af zene ! Je hebt het verschil met de touregrinos en pseudo-pelgrims nog maar eens in de verf gezet. En terecht, dit maakt je tocht zoveel waardevoller. 

Geregeld hoorde of las ik eerder dat je geen minuut spijt hebt gehad van je beslissing. Dat stelde me enigszins gerust want geef toe, er zullen wel een paar mensen beweerd hebben dat je kop zot werd gemaakt door enkele van je stapmaten. Ach vergeef het hen, ze weten misschien niet beter want zulk een beslissing neem je niet op andermans aandrang. Een vertrek wordt getriggerd vanuit je binnenste en je moet er mentaal klaar voor zijn. Dat kan niet worden opgelegd. En, het "Waarom vertrek je ?" valt eveneens niet in woorden te vatten. Je moet gewoonweg 'weg' en de reden daarvoor was 'Omdat ik moest !'. En alhoewel dit de meest rationele verklaring is, is dit voor omstaanders de minst zeggende. Maar ik was ervan overtuigd dat je klaar was voor deze tocht, dat je er naar uitkeek en dat ze je zou verheugen. Je zou en die zal je nooit vergeten. De impact ervan op je hele wezen is immens. 

En daar zal je nu volop met kennis van zaken over mee kunnen klappen. De ontmoetingen met anderen en de ervaringen die je met hen deelde, de tegenslagen onderweg alsook de soms pijnlijke confrontaties met jezelf,  het gemis aan thuis, het loslaten, het jezelf één voelen met de omringende natuur en haar elementen en er in opgaan, je nietigheid daarin ontdekken, de boeiende gesprekken met medepelgrims, de beleefde emoties, de Grote Kunstena(a)r(es) indien je er al in zou geloven ... Ga zo maar verder, het zal allemaal wel aan bod gekomen zijn. Stap voor stap moest je op een onwaarschijnlijk lange weg de verwondering verwerken in een nog leeg te maken hoofd. De weg is immers het Doel. Het is je gelukt, no pain no glory, en nu zit die blauwdruk diep opgeslagen in je ziel. Onuitwisbaar. Je zal later nooit een fotoboek moeten opzoeken om herinneringen aan je Camino op te halen zoals dit het geval zou zijn met een peperduur vakantiereisje naar een exotisch paradijs inclusief sjiek hotel. Ergo, tijdens het kijken je afvragen waar het eventueel nog beter zou kunnen zijn. Dit avontuur blijft hangen, het brengt ne mens loutering. In geen enkel reisbrochuurke wordt dit aangeboden. Daar mag iedereen vergif op innemen !

Zelf zal je ondervinden of reeds ondervonden hebben, net zoals ik, dat er sceptici zijn die zo een pelgrimstocht als gekkenwerk beschouwen. Dat mag, zulke criticasters hebben natuurlijk recht op hun mening maar wanneer de kritiek giftig wordt weet je nu dat er van jaloersheid sprake is. Niemand hoeft voor jou de weg nog uit te stippelen langswaar je lopen moet. Daar moet je je onderweg nog meer van bewust zijn geworden. 

Maar ongetwijfeld waren er ook de vele aanmoedigingen, de bewondering en de steun van vrienden, kennissen en familieleden waaraan je je kon optrekken. Met op de gedeelde eerste plaatsen : Je wederhelft Lieve, je kroost en je ouders, de Jos en Elza. Dezen hebben je op je tocht stap voor stap gedragen. Zoiets geeft ne pelgrim vleugels en het herinnert je aan de verbondenheid met hen. Je zal het zeker wel gevoeld hebben.

Je kan nu terug naar huis en het gemis ophalen. Iedereen zal benieuwd zijn naar je fantastisch exploot. Let op ... dat wordt terug eventjes wennen na zo'n bohemersleven. De terugkeer en het weerzien van de geliefden zal het laatste emomomentje zijn waarmee je jouw pelgrimstocht afsluit. De verwelkoming zal warm en liefdevol zijn. Snot, slinger en tranen ... ze hebben je immers allemaal gemist. En vice versa jou hen. Geniet van het weerzien !



En dan nog een bedenking van mezelf. Ik ga het ganse eraan voorafgaande verhaal niet uit de doeken doen maar wat een onnozel chirohemdeke allemaal niet kan teweeg brengen hé ?
En, als je het zou vertellen aan hen die het willen kennen zullen velen de toedracht van dit verhaal onder de noemer 'toeval' plaatsen of misschien zelfs wijten aan een ongebreidelde fantasie van de schrijver dezes. Edoch, vele pelgrims zullen bij zulk een mening schuddebollen. Wat mij betreft was dat geen toeval met dat hemdeke. Volgens mij moet er toen op de mouw, neffes de PX, al een onzichtbaar badgeke hebben opgezeten. Iets in den aard van een schelpke waarschijnlijk ☺☺☺. Er was voorbestemming in 't spel, daar ben ik ondertussen zeker van. Wat denk jij ? Je mag het antwoord stilzwijgen. 

En tot slot beste stapmaat, ik vond het een groot genoegen om jouw berichtjes hier in mijn blog te mogen weergeven. Ongewild stapte ik in gedachten mee en kon ik opnieuw genieten van de mysterieuze caminosfeer. Ik moet zeggen dat je relaas aanstekelijk op me heeft gewerkt. Dit trouwens met gevolgen en ik kan me dan ook niet van de indruk ontdoen dat jouw berichtjes voor anderen een inspiratiebron zullen zijn. Ik ken er alvast éne ! 't Is wat hé ?  

Nogmaals een heel dikke proficiat. 
En erg bedankt voor het deelgenootschap aan je tocht.

xxx 
Jan & Annick



01-06-17, 16:34 - ‪+32 496 97 02 xx‬: Ik ben zo blij voor jou dat je dit gedaan hebt 
01-06-17, 19:32 - ‪+32 473 70 29 xx‬: Ronny, kunt ge de patroonheilige van de Pétanque vragen dat we nog veel kunnen samenspelen? Te hemiksem met de mannen en op weekends met de vrouwen. Tevens voor mezelf de kracht en het vertrouwen om in moeilijke omstandigheden toch uit te blinken als tireur. Merci 

02-06-17, 10:31 - Ronny Van Steen: Life, 10.32.exactly 5 km. 

02-06-17, 10:35 - ‪+32 476 25 22 xx‬: Kippevel !!! 👍 
02-06-17, 10:37 - ‪+32 486 06 58 xx: 👏👏👏😇 
02-06-17, 10:41 - ‪+32 479 70 08 xx‬: Goe bezig 👊🏽 
02-06-17, 10:54 - ‪+32 478 81 41 xx‬: Amen 
02-06-17, 10:56 - ‪+32 479 80 26 xx‬: 👍 knap 
02-06-17, 11:14 - Michel : Respect makker. 😉 

02-06-17, 11:14 - Ronny Van Steen: 11.14u 3km Meer heb ik niet te vertellen. 

02-06-17, 11:16 - ‪+32 494 98 75 xx: Dat zijn we niet gewoon van jou he Ronny!! Niets te vertellen 😃 Super gedaan. 
02-06-17, 11:25 - Jan : Laatste kilometer op de knieën hé, 😜😜😜 
02-06-17, 11:25 - ‪+32 496 97 02 xx‬: Geniet van het moment.dit ga je nooit meer meemaken xxx 
02-06-17, 11:27 - ‪+32 472 90 94 xx‬: De volhouder wint ! 
02-06-17, 11:31 - Jan : Ronny, vergeet uwen diplom niet te gaan halen hé. Ge kunt nu ook het aantal kilometerkes dat ge gestapt hebt laten vermelden. In alle geval ne dikke Proficiat. Dit is jouw moment !!! 0
02-06-17, 11:36 - ‪+32 474 30 76 xx‬: Knap Ronny, een belevenis die je je hele verdere leven meedraagt. Bedankt dat ik uw route mee mocht volgen. Groetjes Monique 
02-06-17, 11:37 - ‪+32 473 83 72 xx‬: Geweldige prestatie Ronny. Geniet maar van dit mooie moment. Grote waardering , 

02-06-17, 11:51 - Ronny Van Steen: 1 

02-06-17, 11:52 - ‪+32 496 71 65 xx‬: Nen dikke chapeau Ronny !!!!!!!! 
02-06-17, 11:52 - ‪+32 494 44 32 xx‬: Je hebt dit super goed gedaan geniet ervan proficiat !!! XXX 

02-06-17, 12:05 - Ronny Van Steen: 0 

02-06-17, 12:07 - ‪+32 496 97 02 xx‬: Dikke proficiat !!!!!! 😘😘😘🥇🥇🥇 
02-06-17, 12:19 - ‪+32 477 21 13 xx‬: Knappe prestatie geniet ervan.

02-06-17, 12:21 - ‪+32 494 56 04 xx‬: Knap Ronny. Sterke prestatie. 

02-06-17, 13:11 - ‪+32 486 06 58 xx‬: Hoed af. 
02-06-17, 13:18 - ‪+32 475 61 94 xx: Felicitacion ! 
02-06-17, 13:21 - ‪+32 476 46 42 xx‬: Eindelijk mogen wij ook eens iets zeggen. 😜Knap gedaan Ronny. Dat kunnen ze u ni meer afpakken. Geniet van de blijde intrede en doe al die heiligen onze groetjes 
02-06-17, 13:30 - ‪+27 81 395 91 xx‬: 👑🍾🍻🍷Fantastic!!! 
02-06-17, 13:33 - ‪+32 479 80 26 xx‬: Dikke proficiat 😘 

02-06-17, 13:38 - ‪+32 473 83 72 xx‬: Wauw,dikke proficiat,hoed af! Lou. 
02-06-17, 14:02 - Marc : Ronny, knappe prestatie maar vooral respect voor de manier waarop je dit hebt volbracht. Geniet van uw moment ! 
02-06-17, 15:19 - ‪+32 477 58 90 xx‬: Ik kom ook even van achter de schermen om je een dikke proficiat te wensen. Een indrukwekkende prestatie die ik niet ten volle kan beseffen (#) 
02-06-17, 15:44 - ‪+32 486 68 45 xx‬: Ferme prestatie ronny.sterk werk man.02-06-17, 21:59 - Ronny Van Steen: Awel, ik ben er. In Compostella. Ik ben nog niet in de kathedraal geweest, dat is voor morgen, en nog eens voor de mis overmorgen. Deze is om 10u. Ik moet er zeker voor 9u zijn. Als de kathedraal vol zit sluiten ze de deuren en ik wil dat niet missen. De herbergen en hotels zitten overvol. Ik ben al wel mijne Compostella gaan halen, 2u30 aanschuiven. 35.000 zijn er in mei uitereikt, 3000 meer dan in mei vorig jaar. Eergisteren 1200, gisteren 1500 op 1 dag. Het barst uit zijn voegen.14 man zit daar de credentials te controleren, en ze doen het naar mijn gevoel grondig. Mijn controleur was na de zoveelste pelgrim vandaag nog altijd geïnteresseerd, waar en wanneer ik vertrokken ben, en heel vriendelijk, chapeau. Ieder van ons, Vittorio, Marcus en ik hebben alleen gelopen. Om de gedachten niet af te leiden en om alles goed te ervaren en op te nemen. Dat lukte maar ten dele, de film is te lang om even terug te spoelen, dat komt nog wel, maar daar heb ik meer tijd voor nodig. Ik heb vooral genoten! Zo 'n tocht is toch heel wat. Veel verhalen gehoord, bijgeleerd van andere visies, akkoord of niet akkoord...er is veel wederzijds respect. Gebroken mensen ontmoet die je na verloop van tijd terug ziet floreren, vriendschappen die ontstaan en al val ik in herhaling, wereldwijd, voorbij leeftijd en sexe, samen zo lang met weinig comfort en privacy op pad. Duizenden pelgrims doen het toch maar. Gegarandeerd is de lichamelijke prestatie totaal ondergeschikt. Bedankt voor de vele reacties, er waren er enkele heel leuke bij. To the point. Ik snap de bewieroking, en misschien mag dat wel een héél klein beetje, maar ik weet ook dat jullie voeling dieper gaat dan de mars. Meer het avontuur, de ontmoetingen, de band met de natuur, zoekend in religie of spiritualiteit, het alleen zijn, denken, wat karakter aanscherpen...en nog veel meer spelen de eerste viool. Het moeilijkste van de komende week zal nu maandag zijn. Me terug opladen na enkele dagen rust om terug op stap te gaan naar Finisterre. 3 dagen tegen de 30 km aan. Maar de beloning is niet gering, de zee zien. Mijn afgelopen verharde sokken en een vuil onderbroek verbranden. De start van een nieuwe periode. Zoals de pelgrims deden in de middeleeuwen. En voor ik het vergeet, de groeten van den heilige Jacobus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten