Ronny's Camino '17 Vézelay

maandag 12 juni 2017

De etappes in Google MAPS

vrijdag 9 juni 2017

05/06 - 09/06 Santiago de Compostella - Finisterre

10-06-17, 14:04 - Ronny Van Steen: Ne laatste WhatsApp en dan is het definitief gedaan. Gisteren aan de bushalte richting airport zag ik ne rugzak met een Belgische vlag. Jan. Hij is de Camino gestart in Lourdes met 2 maten. Ene moest na 2 weken naar huis, de andere had er genoeg van in Burgos en stopte ermee. Hij is alleen doorgelopen en ontdekte dat dit de beste periode was van zijn Camino. Ne goeie babbel gedaan op de bus, samen ingecheckt op de luchthaven en 2 biertjes later de vlieger op. Toeval bestaat niet, of is het juist wel.... tot onze grote verbazing zaten we naast elkaar. Het laatste gesprek tussen 2 pelgrims leverden voor beiden nog wat gedachtengoed op om over na te denken. Op de luchthaven werd ik opgewacht door een fangroepke, ik hou niet zo van verrassingen, maar mijn zelfkennis is kleiner dan ik dacht, ... want ik genoot. Samen ne goeie pot gedronken bij ons thuis. Een goed uurtje later gingen de vrienden naar huis. Lieve had gekookt. Samen met Lieve, Lore en mijn ouders gegeten. Mijn ouders naar huis gedaan ... Alleen met Lieve ... wat een zaligheid om terug thuis te komen. En nu is het echt over. Bedankt om mijn camino te volgen. Bedankt voor de vele leuke reacties, familie, vrienden, kennissen en zelfs mensen die ik nog nooit eerder zag ... jullie waren dikwijls een hart onder de riem. Ik heb dikwijls van jullie genoten. Jullie berichten gelezen en herlezen. Het was zuurstof om door te gaan. Bedankt dat jullie erbij waren. Nu sterft dit WhatsApp groepke een stille dood. Maar misschien maak ik wel nieuwe plannen. Wie weet... Hopelijk heb ik enkelen kunnen inspireren om ook op tocht te gaan. Eén raad... als je twijfelt, doe het, durf in het onbekende te springen. GA, STAP, ULTREIA.

08-06-17, 23:38 - Ronny Van Steen: Toch nog een straf verhaal. Ik kom tot de constatatie dat ik 2 paternosters te weinig heb gekocht. Terug de winkel opgezocht van de eerder aangekochte paternosters in de grote koekestad om twee dezelfde bij te kopen. 4 gezegende, 2 niet gezegend. Ik kan ze doorheen smijten, maar dan weet niemand zeker of hij een gezegende of ongezegende paternosters heeft. Zelf bepalen wie een gezegende krijgt en wie niet vind ik een al even groot probleem. Ik verlaat 3 meter de winkel... en dezelfde priester, Antoine, komt me tegemoet gelopen met open armen..."hey Ronny, wat do you have there". Ik leg mijn probleem uit en vraag of dit zo ok is. "Absoluut niet" prompt start hij temidden van de winkelstraat de gebeden en de zegening. Noem het toeval... plak er een andere naam op... ik vernoem enkel de feiten. Ik denk er het mijne over. Ik heb hem uitgenodigd voor een drinkske. Hij ging er gretig op in. De avond was zo leuk dat we samen een paella hebben gegeten met een fleske witte wijn. Vele gesprekken later, na meer dan 4 uur tafelen hebben we afscheid genomen. Een heel aangename interessante avond, weerom een onverwacht extraatje, de kers op de taart. Slaapwel.

08-06-17, 18:37 - Ronny Van Steen: De missie is volbracht. Gisteren voldaan in mijn luxebeddeke gekropen met de raam op kip en in slaap gewiegd door het ruisen van de baren van de zee. Een ontbijt genomen en richting de autobus om de rit van 3u aan te vatten terug naar Compostella. Morgen de bus naar de vlieghaven, Lieve pikt me op en daarna pikken we mijn ouders op om samen te eten. Wat dit vooruitzicht met me doet is niet te omschrijven. Ik heb ons vader zijne paternoster onderweg kapot gedaan. Maar ik heb hem ne nieuwe gekocht. Nog efkes een klapke gedaan met vrijwilligers van het Vlaams/Nederlands compostellagenoodschap en de zaak is volledig rond. Ik liep daar nog ne vrij jonge priester tegen het lijf, en vroeg om mijn paternosters te zegenen. Ik kon ze niet vinden in mijn rugzak. Op zijn bevel moest ik stoppen met zoeken en uitladen: "ik kan die zegenen door uwe rugzak heen" zei hij. Het was duidelijk ne priester met groot talent. Die wordt minstens nog bisschop. Terug richting hotel kwam ik de dame met haar krukken tegen die ik een 10 tal dagen geleden was tegen gekomen samen met hare zoon. Ze heeft het dus gehaald. 10 à 15 km per dag kon ze lopen. Het had meer weg van pikkelen. Door het compenseren door de pijn stapelden de blessures zich op. Toen ze me vorige keer vroeg waar ik vertrokken was was ik voor haar een held. Vandaag kon ik haar zeggen dat mijn respect voor haar vele malen groter was en dat het respect haar en haar zoon toekwam. Wat een karaktermadam en wat ne zorgzame zoon, die zijn gezicht staat altijd op lachen. Voor hem moet het de processie van Echternach zijn geweest. Morgen dan de terugkeer. Ik verheug me erop ... maar heb ook een beetje, ... geen schrik maar het zal toch wel aanpassen zijn. Voor mij is mijn zwervers/bohemersleven dan passé ... en Lieve, die ook maanden haar zin heeft gedaan heeft terug hare partner in huis. Ook voor haar zal het weer wennen zijn. Terug rekening moeten houden met elkaar wordt voor ons beiden zeker weer aanpassen. Na zo'n tocht heb je goede intenties ... ik hoop dat ik er enkele waar kan maken. Mercie Lieveke dat ik deze tocht kon/mocht maken. Het duizelt wat in mijn hoofd... niet abnormaal zeker ?

08-06-17, 00:15 - Ronny Van Steen: Pas terug van kilometerpaal 0.00km. Te laat om nog een uitgebreid bericht te schrijven. Kort wandelingske en bijgevolg vroeg geariveerd in Finisterre. Zeer lekker gegeten. Telkens een vismaaltijd. Het avondmaal liep uit, aan de babbel geraakt met een koppel uit New Zeeland. Terug naar het hotel in den donkere, 3km. Maar ik kreeg het gezelschap van dozijnen glimwormen. En nu van mijn luxekamer genieten.

06-06-17, 20:13 - Ronny Van Steen: Tegen alle verwachtingen in goed geslapen. Zelfs heel goed. Ik lag nochtans vlak naast de deur, met mijn hoofd aan de kant van de klink. Mijn moeder heeft me geleerd deuren zacht te sluiten, maar dat was gisteren zeker niet bij iedereen het geval. Deze morgen waren er al pelgrims weg toen ik om 6u wakker werd, niets van gemerkt. Mijne zak en slaapzak uit de slaapkamer gedragen, in de gang verder ingepakt om de langslapers niet te storen, mijn banden goed opgepompt, dat loopt altijd lekkerder, en zoals de Jan zo mooi zegt, repen snijden. 2 keer fout gelopen, één keer mijn eigen fout, ik zat in dromeland en ne goed zichtbare pijl gemist. 300m foute richting voor ik het door had. De tweede keer was den boer met zijn boerin de koeien terug naar de stal aan het brengen. Die beesten liepen voor de steen met de gele pijl. Onmogelijk te zien. "Amigo, amigo peregrino, cest pariqui" het was toch iets in die aard, in alle geval duidelijk genoeg. Rechtsomkeer. Mijn benen waren zeer goed vandaag. Waarschijnlijk mede door de goede nachtrust. Ik heb er dan maar een lap op gegeven en doorgestapt tot in Cee : 42 km. Dat maakt dat ik er morgen maar 14 meer moet doen en de dag in Finisterre kan invullen naar believen. En dan zit het er echt op. Camino Chemin de Vézelay, camino Frances, camino Finisterre en tot slot camino Maison Royale. Naar deze laatste zie ik nog het meest uit. Ik droom ervan om Lieveke terug tegen mijn gillet te trekken. Ons vader en moeder oppikken en samen te eten. Mijn broer kan niet komen want die vertrekt naar Kreta. En dan de bbq bij Nicole en Ferdi ... ik ... nog efkes wachten. Toch nog even iets over de tocht. Mooie landschappen, in de verte de zee, of toch niet, of zijn het wolken, neen, het is echt wel de zee. Weer een kippevelmoment, als je de baren ziet en de dorpjes aan de kust, het deed weer iets met me. Het landschap wordt wel dikwijls ontsierd door windmolens. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Het is echt wel dubbel. Op iedere bergrug windmolens. Noodzakelijk? Daar wil ik nog enkele meningen over horen. Mijn herberg is van het betere soort. Heel anders dan gisteren. Handdoek, zeep, kwaliteitsregendouche, met een kraan en niet een toppeke waar je elke 7 seconden op moet duwen. En een uiterst vriendelijk madammeke. Nu etenstijd. Het kort.

05-06-17, 20:24 - Ronny Van Steen: Slecht geslapen. Een 20 Italianen moesten terug met de vlieger om 4 u vannacht. Het ganse hotel wakker. Luidop praten, zelfs roepen aan de trap, in de handen klappen, volwassenen zonder respect. Ook onderweg is dat het luidruchtigste soort. Om 4u15 vertrok het koppel met dat ventje van 11 jaar, die waren wel zo stil mogelijk. Maar goed, zand erover. Mijne starknop terug moeten zoeken voor het vertrek. Vandaag was er kans op lichte regen voorspeld. Voor morgen gans de dag regen. Vandaar dat ik vandaag ben doorgelopen tot in Vilaserio. Het oorspronkelijk plan was Negreira op 22km. Het zijn er 35 geworden. Klein probleempje, het heeft gans de namiddag geregend. Morgen voorspellen ze nu gelukkig beter weer. Het jammere van de zaak is dat ik de extra gelopen kms niet kan opsparen voor de laatste dag zodat ik vroeg in Finisterre ben. Morgen is het maar 21km naar Olveiroa, of ineens doorlopen naar Camiños Chans, 40 km. Op de 20 km ertussen is er geen overnachtingsplaats. Dat lijkt me wat veel op dag 2 van mijne heropstart, maar wie weet zijn mijn benen goed, en zoals het hoort op een Camino... we zien wel. De herberg is ook puinhoop. Mijn excuses voor mijn gezaag, maar de situatie is niet anders. Overvolle kamers zonder ruimte voor de rugzakken. Doordat het regent kan de was niet worden opgehangen, er is maar 1 droogrekske binnen voor 30 doorweekte pelgrims. Wasdraad ten over buiten maar zonder afdak. De slaapkamer, de bedden, dienen ook als droogrek, de vloer is behoorlijk nat. Voeg daar bejaarde, jawel, Italiaanse koppels aan toe die schrik hebben een kou te vatten als de venster op kip staat, en de chaos is compleet. Als ik het vanop afstand bekijk is de situatie zelfs lachwekkend. Morgen beter weer voorspeld, een korte tocht of misschien goei benen en dan ben ik vlakbij Finisterre.... een positieve noot, ... de vooruitzichten zijn dus goed. Mijn oordoppen liggen klaar voor vannacht.

05-06-17, 00:19 - Ronny Van Steen: Is dit erover ?

Lieve DB : Nee ontlading is jullie van harte gegund xxx

zondag 4 juni 2017

02/06 - 04/06 'O Pedrouzo - Santiago de Compostella

Druk na het starten van de fotoreeks bovenaan op de knop Show info voor de opmerkingen.

Created with flickr slideshow.

Santiago de Compostela ⟻ Vézelay 1736 km

04-06-17, 12:05 - Ronny Van Steen: 8u30 was ik aan de kathedraal. Nog maar eens naar het uur gevraagd in de sacristie. Deze keer was het om 10u. Om 9u voor alle zekerheid maar naar binnen gestapt en om kwart voor 10 liep de kerk stilaan vol. Ik had een mooi plaatske. De priesters stipt om 10.00u. Met een klein wierookvatje in de hand. Nog eens wat wierook voor de lezing en nog maar eens voor de consacratie, opnieuw met het kleine wierookvatje. De moed zakte wat in mijn slippers, het zal toch niet waar zijn, er is nog een mis om 11.30u. Maar toch was ik blij met de viering. Ik genoot ervan. Een non die voorzong met een prachtige stem. De eucharistieviering hoort bij een camino. Maar goed. Gans op het einde...7 mannen... kwamen naar voor in een speciaal bruin gewaad. De wierookmannen. Yes! En ja... ze lieten de botafumero zakken, voldoende wierook, de fik er in, één duw aan het vat, en in achtvorm zwierden ze het vat hoger en hoger. Op het laagste punt trokken ze het wierookvat hoog, op het hoogste punt vierden ze het touw. Een enorme snelheid. Ook dit hebben we weer gehad. Nog twee emoties te gaan. De zee,... en thuiskomen. Ik zie al naar het volgende uit. 'k Ben weerom alleen sinds gisterenavond, maar het plaatje klopt. Gelukkig. Voldaan.

03-06-17, 23:01 - Ronny Van Steen: Uitgeslapen tot 07u00. Dat deed deugd. Rondgeslingerd in Compostella. Naar de kathedraal gewandeld en het graf van apostel Jacobus bezocht. Even moeten aanschuiven aan de trap, het was nog vroeg en bijgevolg was er heel weinig volk, en dan kan je het gouden beeld dat met het gezicht naar de kerk staat langs achter omarmen. Toch wel een speciaal moment. Velen vegen tranen weg als ze terug in de kathedraal zijn. Een emotie door vermoeidheid, de pelgrimage, geloof of wat dan ook. Ik stel gewoon vast. Het doet wel iets met ne mens. Terug de stad ingedoken en Marc de Fransman en Erik, de Spanjaard terug ontmoet. Een lekker ontbijt genomen. Spek met eieren, brood, croissant, koffie en fruitsap. Heel veel rondgekuierd, naar straatmuzikanten geluisterd, Vittorio terug ontmoet met zijn vrouw, wat rond gehangen als nen echte toerist, wat fotokes genomen en de winkeltjes afgeschuimd. Rommel en nog eens rommel, wat een commerce. Vittorio zag me later terug langs wandelen en riep me erbij om iets te drinken. Hij heeft getrakteerd. Wat verhalen over de Camino verteld aan zijn vrouw, een leuke babbel gehad. Vanavond nen biefstuk gaan eten en afgesloten met een glaske wijn. Hetzelfde terras als gisteren, het was er goed. Weer een nieuw gezicht ontmoet. Nicky uit Groot Brittanië. Een madam die de Camino ging lopen met haar vriendin. Deze laatste wou niet in herbergen overnachten en zodoende hebben ze hun Camino al vastgelegd in november, alle overnachtingen inclusief. Haar vriendin werd naar huis geroepen omdat haar broer ernstig ziek werd. Nicky zat dus met de gebakken peren en moest dus een camino lopen die haar vriendin had uitgestippeld maar eigenlijk niet haar eerste keuze was. Jan, mijne stapmaat, had gelijk, zoiets moet je alleen doen. Morgen naar de mis. Al weet ik niet om wat uur. Er is gezegd, 10u, 11u, 11.30u of 12u. Niemand weet het. Ik ga gewoon op tijd in de geburen van de kerk rondhangen. Tot morgen.

Steen, een Staande Ovatie. Dikke Proficiat !

Jouw Grote Queeste zit er op Ronny. Santiago de Compostela staat nu op je palmares en met als kers op de taart er Finisterre nog aan te willen breien wordt het pelgrimsverhaal helemaal compleet. Geslaagd met de hoogste onderscheiding maar let toch maar goed op voor herexamens want deze zijn niet vreemd aan een pelgrimstocht. Zelfs al heb je het 'Diploma Peregrinis' op zak. Je hebt dat prachtig gedaan en de volledige tocht uitgestapt met respect voor de regels van de pelgrimscode. Geen bus of taxi's, geen bagagedragers en dit tot de laatste centimeters en al wat er sinds Vézelay nog tussen lag. Paadjes waar je je nek over breekt, bergpassen, goudron, modder- en kwakkelwegeltjes meestal dan nog bezaaid met keien, onweer, regen, kou en hitte ... het hele gamma : In omnibus te iter pede ! Hoedje af zene ! Je hebt het verschil met de touregrinos en pseudo-pelgrims nog maar eens in de verf gezet. En terecht, dit maakt je tocht zoveel waardevoller.

Geregeld hoorde of las ik eerder dat je geen minuut spijt hebt gehad van je beslissing. Dat stelde me enigszins gerust want geef toe, er zullen wel een paar mensen beweerd hebben dat je kop zot werd gemaakt door enkele van je stapmaten. Ach vergeef het hen, ze weten misschien niet beter want zulk een beslissing neem je niet op andermans aandrang. Een vertrek wordt getriggerd vanuit je binnenste en je moet er mentaal klaar voor zijn. Dat kan niet worden opgelegd. En, het "Waarom vertrek je ?" valt eveneens niet in woorden te vatten. Je moet gewoonweg 'weg' en de reden daarvoor was 'Omdat ik moest !'. En alhoewel dit de meest rationele verklaring is, is dit voor omstaanders de minst zeggende. Maar ik was ervan overtuigd dat je klaar was voor deze tocht, dat je er naar uitkeek en dat ze je zou verheugen. Je zou en die zal je nooit vergeten. De impact ervan op je hele wezen is immens.

En daar zal je nu volop met kennis van zaken over mee kunnen klappen. De ontmoetingen met anderen en de ervaringen die je met hen deelde, de tegenslagen onderweg alsook de soms pijnlijke confrontaties met jezelf, het gemis aan thuis, het loslaten, het jezelf één voelen met de omringende natuur en haar elementen en er in opgaan, je nietigheid daarin ontdekken, de boeiende gesprekken met medepelgrims, de beleefde emoties, de Grote Kunstena(a)r(es) indien je er al in zou geloven ... Ga zo maar verder, het zal allemaal wel aan bod gekomen zijn. Stap voor stap moest je op een onwaarschijnlijk lange weg de verwondering verwerken in een nog leeg te maken hoofd. De weg is immers het Doel. Het is je gelukt, no pain no glory, en nu zit die blauwdruk diep opgeslagen in je ziel. Onuitwisbaar. Je zal later nooit een fotoboek moeten opzoeken om herinneringen aan je Camino op te halen zoals dit het geval zou zijn met een peperduur vakantiereisje naar een exotisch paradijs inclusief sjiek hotel. Ergo, tijdens het kijken je afvragen waar het eventueel nog beter zou kunnen zijn. Dit avontuur blijft hangen, het brengt ne mens loutering. In geen enkel reisbrochuurke wordt dit aangeboden. Daar mag iedereen vergif op innemen !

Zelf zal je ondervinden of reeds ondervonden hebben, net zoals ik, dat er sceptici zijn die zo een pelgrimstocht als gekkenwerk beschouwen. Dat mag, zulke criticasters hebben natuurlijk recht op hun mening maar wanneer de kritiek giftig wordt weet je nu dat er van jaloersheid sprake is. Niemand hoeft voor jou de weg nog uit te stippelen langswaar je lopen moet. Daar moet je je onderweg nog meer van bewust zijn geworden.

Maar ongetwijfeld waren er ook de vele aanmoedigingen, de bewondering en de steun van vrienden, kennissen en familieleden waaraan je je kon optrekken. Met op de gedeelde eerste plaatsen : Je wederhelft Lieve, je kroost en je ouders, de Jos en Elza. Dezen hebben je op je tocht stap voor stap gedragen. Zoiets geeft ne pelgrim vleugels en het herinnert je aan de verbondenheid met hen. Je zal het zeker wel gevoeld hebben.

Je kan nu terug naar huis en het gemis ophalen. Iedereen zal benieuwd zijn naar je fantastisch exploot. Let op ... dat wordt terug eventjes wennen na zo'n bohemersleven. De terugkeer en het weerzien van de geliefden zal het laatste emomomentje zijn waarmee je jouw pelgrimstocht afsluit. De verwelkoming zal warm en liefdevol zijn. Snot, slinger en tranen ... ze hebben je immers allemaal gemist. En vice versa jou hen. Geniet van het weerzien !

En dan nog een bedenking van mezelf. Ik ga het ganse eraan voorafgaande verhaal niet uit de doeken doen maar wat een onnozel chirohemdeke allemaal niet kan teweeg brengen hé ?

En, als je het zou vertellen aan hen die het willen kennen zullen velen de toedracht van dit verhaal onder de noemer 'toeval' plaatsen of misschien zelfs wijten aan een ongebreidelde fantasie van de schrijver dezes. Edoch, vele pelgrims zullen bij zulk een mening schuddebollen. Wat mij betreft was dat geen toeval met dat hemdeke. Volgens mij moet er toen op de mouw, neffes de PX, al een onzichtbaar badgeke hebben opgezeten. Iets in den aard van een schelpke waarschijnlijk ☺☺☺. Er was voorbestemming in 't spel, daar ben ik ondertussen zeker van. Wat denk jij ? Je mag het antwoord stilzwijgen.

En tot slot beste stapmaat, ik vond het een groot genoegen om jouw berichtjes hier in mijn blog te mogen weergeven. Ongewild stapte ik in gedachten mee en kon ik opnieuw genieten van de mysterieuze caminosfeer. Ik moet zeggen dat je relaas aanstekelijk op me heeft gewerkt. Dit trouwens met gevolgen en ik kan me dan ook niet van de indruk ontdoen dat jouw berichtjes voor anderen een inspiratiebron zullen zijn. Ik ken er alvast éne ! 't Is wat hé ?

Nogmaals een heel dikke proficiat.

En erg bedankt voor het deelgenootschap aan je tocht.

xxx

Jan & Annick

01-06-17, 16:34 - ‪+32 496 97 02 xx‬: Ik ben zo blij voor jou dat je dit gedaan hebt
01-06-17, 19:32 - ‪+32 473 70 29 xx‬: Ronny, kunt ge de patroonheilige van de Pétanque vragen dat we nog veel kunnen samenspelen? Te hemiksem met de mannen en op weekends met de vrouwen. Tevens voor mezelf de kracht en het vertrouwen om in moeilijke omstandigheden toch uit te blinken als tireur. Merci

02-06-17, 10:31 - Ronny Van Steen: Life, 10.32.exactly 5 km.

02-06-17, 10:35 - ‪+32 476 25 22 xx‬: Kippevel !!! 👍
02-06-17, 10:37 - ‪+32 486 06 58 xx: 👏👏👏😇
02-06-17, 10:41 - ‪+32 479 70 08 xx‬: Goe bezig 👊🏽
02-06-17, 10:54 - ‪+32 478 81 41 xx‬: Amen
02-06-17, 10:56 - ‪+32 479 80 26 xx‬: 👍 knap
02-06-17, 11:14 - Michel : Respect makker. 😉

02-06-17, 11:14 - Ronny Van Steen: 11.14u 3km Meer heb ik niet te vertellen.

02-06-17, 11:16 - ‪+32 494 98 75 xx: Dat zijn we niet gewoon van jou he Ronny!! Niets te vertellen 😃 Super gedaan.
02-06-17, 11:25 - Jan : Laatste kilometer op de knieën hé, 😜😜😜
02-06-17, 11:25 - ‪+32 496 97 02 xx‬: Geniet van het moment.dit ga je nooit meer meemaken xxx
02-06-17, 11:27 - ‪+32 472 90 94 xx‬: De volhouder wint !
02-06-17, 11:31 - Jan : Ronny, vergeet uwen diplom niet te gaan halen hé. Ge kunt nu ook het aantal kilometerkes dat ge gestapt hebt laten vermelden. In alle geval ne dikke Proficiat. Dit is jouw moment !!! 0
02-06-17, 11:36 - ‪+32 474 30 76 xx‬: Knap Ronny, een belevenis die je je hele verdere leven meedraagt. Bedankt dat ik uw route mee mocht volgen. Groetjes Monique
02-06-17, 11:37 - ‪+32 473 83 72 xx‬: Geweldige prestatie Ronny. Geniet maar van dit mooie moment. Grote waardering ,

02-06-17, 11:51 - Ronny Van Steen: 1

02-06-17, 11:52 - ‪+32 496 71 65 xx‬: Nen dikke chapeau Ronny !!!!!!!!
02-06-17, 11:52 - ‪+32 494 44 32 xx‬: Je hebt dit super goed gedaan geniet ervan proficiat !!! XXX

02-06-17, 12:05 - Ronny Van Steen: 0

02-06-17, 12:07 - ‪+32 496 97 02 xx‬: Dikke proficiat !!!!!! 😘😘😘🥇🥇🥇
02-06-17, 12:19 - ‪+32 477 21 13 xx‬: Knappe prestatie geniet ervan.

02-06-17, 12:21 - ‪+32 494 56 04 xx‬: Knap Ronny. Sterke prestatie.

02-06-17, 13:11 - ‪+32 486 06 58 xx‬: Hoed af.
02-06-17, 13:18 - ‪+32 475 61 94 xx: Felicitacion !
02-06-17, 13:21 - ‪+32 476 46 42 xx‬: Eindelijk mogen wij ook eens iets zeggen. 😜Knap gedaan Ronny. Dat kunnen ze u ni meer afpakken. Geniet van de blijde intrede en doe al die heiligen onze groetjes
02-06-17, 13:30 - ‪+27 81 395 91 xx‬: 👑🍾🍻🍷Fantastic!!!
02-06-17, 13:33 - ‪+32 479 80 26 xx‬: Dikke proficiat 😘

02-06-17, 13:38 - ‪+32 473 83 72 xx‬: Wauw,dikke proficiat,hoed af! Lou.
02-06-17, 14:02 - Marc : Ronny, knappe prestatie maar vooral respect voor de manier waarop je dit hebt volbracht. Geniet van uw moment !
02-06-17, 15:19 - ‪+32 477 58 90 xx‬: Ik kom ook even van achter de schermen om je een dikke proficiat te wensen. Een indrukwekkende prestatie die ik niet ten volle kan beseffen (#)
02-06-17, 15:44 - ‪+32 486 68 45 xx‬: Ferme prestatie ronny.sterk werk man.02-06-17, 21:59 - Ronny Van Steen: Awel, ik ben er. In Compostella. Ik ben nog niet in de kathedraal geweest, dat is voor morgen, en nog eens voor de mis overmorgen. Deze is om 10u. Ik moet er zeker voor 9u zijn. Als de kathedraal vol zit sluiten ze de deuren en ik wil dat niet missen. De herbergen en hotels zitten overvol. Ik ben al wel mijne Compostella gaan halen, 2u30 aanschuiven. 35.000 zijn er in mei uitereikt, 3000 meer dan in mei vorig jaar. Eergisteren 1200, gisteren 1500 op 1 dag. Het barst uit zijn voegen.14 man zit daar de credentials te controleren, en ze doen het naar mijn gevoel grondig. Mijn controleur was na de zoveelste pelgrim vandaag nog altijd geïnteresseerd, waar en wanneer ik vertrokken ben, en heel vriendelijk, chapeau. Ieder van ons, Vittorio, Marcus en ik hebben alleen gelopen. Om de gedachten niet af te leiden en om alles goed te ervaren en op te nemen. Dat lukte maar ten dele, de film is te lang om even terug te spoelen, dat komt nog wel, maar daar heb ik meer tijd voor nodig. Ik heb vooral genoten! Zo 'n tocht is toch heel wat. Veel verhalen gehoord, bijgeleerd van andere visies, akkoord of niet akkoord...er is veel wederzijds respect. Gebroken mensen ontmoet die je na verloop van tijd terug ziet floreren, vriendschappen die ontstaan en al val ik in herhaling, wereldwijd, voorbij leeftijd en sexe, samen zo lang met weinig comfort en privacy op pad. Duizenden pelgrims doen het toch maar. Gegarandeerd is de lichamelijke prestatie totaal ondergeschikt. Bedankt voor de vele reacties, er waren er enkele heel leuke bij. To the point. Ik snap de bewieroking, en misschien mag dat wel een héél klein beetje, maar ik weet ook dat jullie voeling dieper gaat dan de mars. Meer het avontuur, de ontmoetingen, de band met de natuur, zoekend in religie of spiritualiteit, het alleen zijn, denken, wat karakter aanscherpen...en nog veel meer spelen de eerste viool. Het moeilijkste van de komende week zal nu maandag zijn. Me terug opladen na enkele dagen rust om terug op stap te gaan naar Finisterre. 3 dagen tegen de 30 km aan. Maar de beloning is niet gering, de zee zien. Mijn afgelopen verharde sokken en een vuil onderbroek verbranden. De start van een nieuwe periode. Zoals de pelgrims deden in de middeleeuwen. En voor ik het vergeet, de groeten van den heilige Jacobus.

donderdag 1 juni 2017

29/05 - 01/06 'O Cebreiro - 'O Pedrouzo

Druk na het starten van de fotoreeks bovenaan op de knop Show info voor de opmerkingen.

Created with flickr slideshow.

O' Pedrouzo

⟻ Vézelay 1716 km

↦ 20 km Santiago de Compostela
↦ 107 km Finisterre

01-06-17, 21:48 - Ronny Van Steen: Gasten van Brazilië lieten een wensbandje achter bij een beeldje. Wij kregen er ook één omgebonden. Tijdens het om binden mag je 3 wensen doen. Deze gaan in vervulling als het bandje spontaan van je arm valt. Vittorio had er enkele jaren eentje dat pas na 3 maanden afviel.

01-06-17, 16:31 - Ronny Van Steen: 28km, nog 20 te gaan, mijne zwanezang wordt morgen ingezet. Met Vittorio gelopen en Marcus terug tegen gekomen. We zijn na enkele weken weer compleet, op Jan na. Ik denk dat die serieus de bloemekes aan het buiten zetten is. Daar is hij ook jong voor en vrijgezel. We hebben er nog wel contact mee via Whatsapp. Tot 11u weer veel mist, en dan trekt het zoals de voorbije dagen weer open. Voor de middag is het heel goed stapweer. Vanaf twaalven wordt het warm. Sinds enkele dagen lopen we tussen eucaliptusbomen. Het kan er heerlijk ruiken. Eén van de lievelingsgeuren van Lieve. Een mooie herberg gevonden. Compartimentjes per 4. Voorlopig zijn we onder ons drieën. Seffens gaan we samen eten en drinken. Morgen komen we dus aan in Compostella bij mijne vriend den heilige Jacobus. Hij heeft goed voor me gezorgd op mijne Camino. Wie me graag een intentie stuurt mag dat gerust doen. Ik maak hier alles over aan de juiste heilige met een gebedje, met veel plezier. Een kaarske hoort er natuurlijk ook bij. Tot later.

Boente

⟻ Vézelay 1688 km

↦ 48 km Santiago de Compostela

↦ 135 km Finisterre

31-05-17, 22:58 - Ronny Van Steen: In de mist vertrokken. 7u. Typisch voor Galicië, mist en nog eens veel mist. Geen geschiedenis, geen toekomst. Je ziet maar 100m. Het deed me aan mindfullness denken. Leven in het nu. Pas rond elven brak de zon erdoor. Het was windstil en aangenaam wandelweer. Rond half 12 Vittorio weer tegen gekomen. En weer samen op stap, met graagte. Jan, den Duits zit al 110km achter ons, Marcus moet in de geburen zijn. Onderweg kom je meer en meer gekend volk tegen. Toffe mensen die je binnen 8 dagen nooit meer terug zal zien. Wereldmensen die geen problemen zien in taalbarrières, gewoontes, kleur, cultuur..... en telkens een oplossîng zoeken voor ... daar kunnen velen in ons landeke nog iets van leren. Mannen, vrouwen, oud of jong, blank of zwart, alle luxe zit in je rugzak, moe, blessures, gesnurk grote slaapkamers ... en toch draait het hier onder toch wel dikwijls moeilijke omstandigheden. Een vrouw op krukken loopt 10 a 15 km per dag met haar zoon, ne jonge Amerikaan loopt zijn schoenen stuk en loopt blootsvoets verder op bosgrond, stenen, keien... alle ondergrond.... maar volgens hem gaat het wel. Ik verwittig de hospitaleros dat deze man in grote moeilijkheden zit en hier vandaag laat of morgen voor de middag moet passeren. Zeer laat 's avonds komt hij binnen gestrompeld en krijgt de schoenen van een hospitalero, rode maar vrij nieuwe goei schoenen, ik vergeet nooit zijn gezicht. Vandaag 27km op de teller. Ik zit in Boente. Nog 48 km te gaan. Nu gaat het echt heel snel. Zelfs wat beangstigend snel. Mijn vliegtuig is niet volgende week donderdag, maar vrijdag. In Compostella is bijna geen slaapplaats meer voor dit weekend. Een speciale mis van christenen en orthodoxen. Alles volgeboekt sinds 14 dagen. Mijn vrouwke weer aan het werk gezet en zij heeft slaapplaats gevonden op een slaapzaal. Jammer, ik wou wel meer luxe, maar ok. Mercie voor de hulp. Ik boek na Finisterre wel een kamer met een enkel bed. Slaapwel xxx

Ligonde

⟻ Vézelay 1659 km

↦ 77 km Santiago de Compostela

↦ 164 km Finisterre

30-05-17, 19:00 - Ronny Van Steen: Ligonde. Nog 77km. Vanmorgen lang uitgeslapen en ten volle van mijn kamer geprofiteerd. Mijn kopke had geen zin om te vertrekken. Mijn benen wogen de eerste 15 km zwaar, maar daarna beterde het met de km. Gisteren even kunnen proeven van luxe, gekende mensen ... het luie leven ... de oorzaak is snel gevonden. De herberg wordt open gehouden door 13 hospitaleros. Bijna geen plaats meer voor pelgrims. De hospitaleros zijn erg gelovig. Je moet 3 handtekeningen zetten onder reglementen over van alles en nog wat. Geen drugs, geen alcohol .... en in het gehucht is geen cafeeke. Dat is jammer maar zo erg is dat ook weer niet. Maar uiterst vriendelijke mensen en het eten ruikt lekker. Ik was 5 min binnen of ik werd al uitgenodigd om mee naar ne film over het leven van Jezus te kijken. Ik prefereerde echter een douche en mijn kleren te wassen. Gisteren met Lieve de terugreismogelijkheden overlopen, oftewel zwaar versnellen, of vertragen. Ik heb voor het 2de gekozen. Dwz : Vrijdag aankomst in Compostella, zaterdag daggeske rust. Zondag eerst naar de mis in de kathedraal, met de botafumeiro, dat groot slingerend wierookvat en onmiddelijk erna vertrekken naar Finisterre. Zondag wordt het dus laat vertrekken en laat aankomen. Maandag en dinsdag stappen. 1 overnachting in Finisterre. Woensdag bus terug naar Compostella en donderdag de vlieger op naar.... jawel mijn schatteke. Ook dit ziet er weer erg goed uit.

Ferreiros

⟻ Vézelay 1633 km

↦ 103 km Santiago de Compostela
↦ 228 km Finisterre

29-05-17, 21:48 - Ronny Van Steen: Gisteren de iets langere route via Triacastela gekozen. Deze ging ik blijven volgen tot in Sarria. Halverwege de route toch beslist om terug naar de noordelijke route te gaan, en nog eens om gewandeld. Eerlijker is het om te zeggen, "niet goed op de splitsing van de gele peilen gelet en verkeerd gelopen". 27 km. Geen spijt van, hele mooie oude dorpjes met maar een handvol huizen en oude holle wegen van de oude St Jacobsroute. Ik was pas laat vertrokken, 8u, want mijn afspraak met den Brats en zijn madam was pas om 15u. Door de omweg en mijn late besluit om toch wat verder te lopen dan het dorp van de afspraak met Marc, kwam ik in de problemen. Ik ging te laat aankomen om Marc, den Brats, een juiste locatie door te geven. In extremis een hotelleke gevonden in de middle of noware. Marc heeft een uur moeten zoeken. De hoteluitbater heeft hem uitleg gegeven hoe hij er kon geraken. Marc spreekt gelukkig redelijk goed Spaans. Samen enkele apperitiefkes gedronken. En om 19u samen gegeten. De Marc en zijn vrouw stonden erop het eten te betalen. Heerlijk om terug bekenden te zien. Merci voor de gezellige middag en avond en het lekkere eten. Na hun vertrek naar mijn kamer en genieten van deze luxe. Toilet en badkamer wel op de gang, maar privacy op een eigen kamer. Geen rekening hoeven te houden met kamer- of zaalgenoten, en zelf ook niet gestoord worden door anderen. De kamer afgesloten door een echte deur. Geen gedoe met gordijnen of zo. Dit is echt heel lang geleden. Basic is nu luxe geworden. Nog 103 km te gaan tot Compostella, en nog eens 3 dagen naar Finisterre. Het voelt raar. Het einde nadert snel.

Keep on Walking - Passenger

Well, last night I couldn't sleep
I got up and started walking
Down to the end of my street
And on into town

Well I had no one to meet
And I had no taste for talking
Seems I'm talking my whole life
It's time I listen now

Well I walk passed the late night boys
With their bottles in their doorways
And I walk passed the business men
Sleeping like babies in their cars
And I thought to myself, "Oh, son
You may be lost in more ways than one"
But I've a feeling that it's more fun
Than knowing exactly where you are

Like a stone
Carried on the river
Like a boat
Sailing on the sea
I'll keep on walking
Oh, I'll keep on walking
Until I find that old love or that old love comes to find me

Well, I walked into the morning and felt the warm sunlight forming on my shoulders
'Cos it hit me with no warning like a summer sky storming in my lungs
Ain't it funny how the kids walk by?
They'll do anything to make themselves look older
While the women spend their money on anything that makes them look young

Like a stone
Carried on the river
Like a boat
Sailing on the sea
Oh, I'll keep on walking
Well, I'll keep on walking
'Til I find that old love or that old love comes to find me

Oh, lo lo
Oh, oh oh
Oh, lo lo
Oh, oh oh

Well I'm like a stone
And I'm carried on the river
Like a boat
Sailing on the sea
Oh, well I'll keep on walking
Well, I said I'll keep on walking, oh
'Til, I find that old love or that old love comes to find me
'Til, I find that old love or that old love comes to find me

zondag 28 mei 2017

22/05 - 28/05 Fuente Villarente - 'O Cebreiro

Druk na het starten van de fotoreeks bovenaan op de knop Show info voor de opmerkingen.

Created with flickr slideshow.

28-05-17, 22:55 - Ronny Van Steen: Vanmorgen het laatste stukske van de O' Cebreiro gelopen. Het was nog 2.3 km. Vervolgens 200m klimmen op de Alto do Poio, en voor de rest is het grotendeels dalen richting Compostella en de zee. De O' Cebreiro is voor mij een topper. Echt heel mooi. Misschien wel mooier dan de Pyreneeën. Op de O' Cebreiro weer een hoop nieuwe pelgrims. Ik heb me laten vertellen dat 2 bussen Koreanen een volledige herberg hadden afgehuurd om het echte pelgrimleven te kunnen proeven. Dit doen ze dan even tussen hun alledaagse klassehotels door. Gevolg....een opstropping in de regio voor de echte pelgrims die 10 km voor of achter in de penarie zaten. De tocht van vandaag was adembenemend. Eerst zon, eens wandelen in de wolken .... maar na de middag ... regen, gieten en nog eens regen. Het is hier echt de pispot van Spanje. Aangekomen een fleske wijn gekraakt met mijn 2 tekendames. Mijne was niet gedaan want hij droogt toch niet. Voor morgen is er weer regen voorspeld, het mag gaan keren. 32 km afgelegd tot Samos. Een kleine plek met een monasterie. Even de vespers bijgewoond en gaan eten. Morgen afspraak met den Brats en zijn madam. Ik zie er naar uit. En nu bedje in.

November Rain - Guns 'n Roses

27-05-17, 17:41 - Ronny Van Steen : Een lange ééntonige wandeling tot aan de voet van de O' Cebreiro. Maar die berg maakte alles weer goed. Heel veel vogels die zongen, die waren voorzekers blij met de regen van gisteren. Koeiebellen en bijna constant het rustgevende geluid van beekjes met heel veel watervallen. Ik wist niet dat er hier in Spanje zoveel water was. Ze noemen het hier dan ook de pispot van Europa. Vandaag geen regen, lichte sluierwolken, en af en toe zon. Het was wel vochtig. Het was dus zweten geblazen. Bijna 28 km gestapt en 400 m geklommen. Ik overnacht op een hoogte van 1100m. Wat koeler om te slapen. Normaal gezien ging ik nog 2.3km door tot de top, maar deze herberg gooide roet in het eten. Maar 18 bedden. Zeer mooi gelegen. Mooi uitzicht op de bergen, af en toe nen boer met wat koeien op de weg. Een glazeke wijn, mijnen boek.... ge kunt u de setting wel inbeelden. Enkel een sigaar mankeer ik. Het volgende dorp een herberg met 100 bedden. Het was een simpele keuze om hier te stoppen. Ik was ruim op tijd hier en dat gaf me dan ook de ruimte om mijn regenkledij te wassen. Daar zweet je met momenten zo enorm in met geurende gevolgen vandien. Het voordeel is dat als je deze kleren ontvouwt er direct plaats is aan de toog om je bestelling te plaatsen. Er is niemand in de herberg die ik ken, maar heb al kennis gemaakt met een Spaanse lerares die historicus is van opleiding. Weer interessant natuurlijk. Fijn dat ik wat vroeger gestopt ben met wandelen, wat genieterkestijd gecreëerd. Misschien tot morgen, tenzij er nog iets gebeurt, dan wordt het tot straks. Salu.

26-05-17, 22:23 - Ronny Van Steen: Ik ga het heel kort maken. Veel heel veel regen tot 13u. Geregeld buien en gieten tot 15u . Een zondvloed om 17u. Hagel en de straten werden rivieren. Dit heb ik nog nooit gezien, een showke van de natuur, weer gratis en voor niks. De tocht was, 32km, zeer, zelfs zeer zeer mooi. De aanloop naar de O Cebreiro. Ne stevige klim naar een goei 1400m. Morgen een stuk, en als de benen goed zijn tot bijna aan de top met het risico dat er geen plaats is om te slapen en dan wordt het heel erg zwaar. Dan wordt het nog een heel eind doorlopen tot een stuk in de afdaling . Ik voel wel hoe mijn benen zijn. Den Brats heeft gebeld en die zie ik binnen 3 dagen in één of ander dorpke. Dat vind ik ongelofelijk tof. De Michel belde vlak voor mijn douchke... altijd fijn iemand van het thuisfront te horen. Die vertrekt samen met Marc op een meerdaagse tocht. Veel stapplezier mannen! De Duitser Manou terug tegen het lijf gelopen. Een fleske wijn gekraakt met zicht op het natuurgeweld. Een heel fijne aangename dag, al denk ik al meer en meer aan mijn terugkeer. Ook daar zie ik enorm naar uit. Slaapwel.

25-05-17, 16:23 - Ronny Van Steen : De dag startte om 6u. Eerst nog een paar honderd meter klimwerk, en dan de prachtige maar moeilijke afdaling ingezet naar Molinaseca tot op 590m, een mooi dorpke gelegen aan een riviertje. Mee in de top 5 van mijn mooiste wandelingen. Prachtige bergdorpjes onderweg met dikwijls mooie oude huizen met een bordje "SE VENDE". De crisis heeft in sommige regio 's lelijk huisgehouden. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt, Cruz de Ferro : 1531 m. Het steentje dat ik van Jan heb meegekregen met de namen van Lieve, Tim, Lore en de Catchou, de families Van Steen en Smits en de toch wel iets grotere steen van mijn broer mag ik zeggen heb ik daar op de berg geworpen. Traditioneel werp je daar alle lasten van je af. Daardoor ben ik 2 cm gegroeid en weeg nog eens ne kilo minder. Morgen ga ik vliegen. Onderweg Vittorio terug tegen gekomen. Nog zo 'n hoogtepunt. Toch wel nen topper van ne kerel op mijn Camino. 15 km hebben we samen gelopen, we hadden elkaar dan ook veel te vertellen. Zijn dochter die vandaag in omgekeerde richting loopt zou hij binnen het uur tegenkomen. Ik achtte het beter om die reünie niet te verstoren en we zijn terug opgesplitst. Deze man wil ik nogmaals ontmoeten, ne kerel naar mijn hart. 25 km afgelegd. 33 km was het opzet, maar zware wolken gooiden mijn plan in het water. Nog even pootje baden in de ijskoude rivier Rio Meruelo, en me vlug naar de herberg gehaast een km verder aan het eind van het dorp. Volgens mijn vader is geluk voor aardige mensen en voor boeren. Steek me maar in één van de kastjes, 1 minuut binnen, donder, bliksem gieten. Den H. Jacobus heeft me weer geholpen. Een mooie herberg. Kamer 1 gekozen, in kamer 2 lag weer nen dikke, meer kans op gesnurk. Maar het blijft gokken natuurlijk. Morgen minder klimwerk en zak ik waarschijnlijk onder de 200km. Plus 3 dagen Finisterre. Minder dan 2 weken te gaan.

Eén van de lijken clandestien gefilmd

Het Cruz de Ferro is letterlijk en figuurlijk een van de hoogtepunten van de Camino Francés. Het is een groot ijzeren kruis, opgericht op een op enkele kilometers van Rabanal del Camino gelegen plateau op 1500 meter hoogte, en het heeft voor veel pelgrims een speciale symbolische betekenis. Aan de voet ervan bevindt zich een enorme stapel stenen die met de jaren groter wordt en in hoogte toeneemt. Wie de eerste steen heeft gelegd is niet bekend en ook naar de reden waarom iemand dit heeft gedaan is het gissen. Zeker is wel dat elke passerende pelgrim zijn steentje aan de berg stenen bijdraagt, waarmee hij een eeuwenlang bestaand ritueel in stand houdt. De door hem achtergelaten steen of kei is symbool voor in het verleden gedane zonden of een zorg waarmee hij al lang rondloopt. De pelgrim neemt deze steen – als het even kan – mee van huis. Met het achterlaten ervan maakt hij zich vrij van het probleem.

24-05-17, 16:40 - Ronny Van Steen : Belofte gehouden. 22 kilometerkes ne uiterst rustige dag. Daarnet van Lieve en mijn broer Bruno bericht gekregen dat de operatie goed gelukt is. Mijn offertocht van gisteren en mijn bougiekes lijken goed te werken. Hoe gelukkig kun je eigenlijk zijn. Gisterenavond aan de babbel geraakt met een klas jongeren van Amerika. Ze hadden een chocolat museum gevonden en trakteerden me met hun aanwinst. Ze lopen de camino vanuit Leon. Hun ogen rolden uit hun kast toen ze naar mijn startplaats vroegen. Vanmiddag een bord, zeg maar een kuip petatten gegeten. Samen met 2 pinten. 5.5€, soms geloof je het niet. Dat mocht wel die pintjes. Zelfs al moest ik nog 7 km lopen. Wel pokkewarm. Op dat terras zat een koppel uit Honduras, ik schat ze samen goed voor minstens 250 kg. Respect voor wat ze doen. Ze slapen altijd in een aparte kamer daar ze naar eigen zeggen veel te hard snurken. Onmogelijk om bij ons te slapen. Vandaar dat ze steeds een kamer huren. Na een goed uurtje gepalaver terug op weg naar de herberg, en wat dacht je .... complet. Op naar de volgende maar 500 m verder komt er een alternatieve lichtgevende rosse naar me toe. Je kan hier een tent huren, donativo. Alles uiterst primitief, constant indianenmuziek, maar dit hebben we nog niet gedaan. Het besluit was snel genomen. Net gedoucht, mijn kleren moet ik nog wassen. Een gezellig sfeertje hier. Soms denk ik, hier zou Sofie moeten bij zijn, echt iets voor haar, en hare compagnon zou het ook wel appreciëren. Ik ga de was nu doen, salut.

24-05-17, 09:03 - Ronny Van Steen: Gisterenavond was alles volgeboekt in de herberg. Gelukkig had ik al een pint gepakt met nen petattentapa want het was te laat om nog te gaan eten. Eigenlijk kon ik er niet meer bij. Even mijn credential laten zien en uitgelegd dat ik in Leon was gestart. Ik heb maar 2 vierkante meter nodig seniòr. Direct gingen er deuren open. Ik mocht op een bank slapen. Half geïnstalleerd kwam de man terug met een plaats in een volwaardig bed. 3 mannen en 9 vrouwen in de kamer. Geen gesnurk. Geslapen als een marmot. Mijn benen zijn vrij goed hersteld. De kathedraal en het paleis van Goudi gaan te laat open om het te kunnen bezoeken. Jammer. Je kan niet alles hebben in het leven. Dan maar op zoek gegaan naar een Engels ontbijt. En dat het gesmaakt heeft. Helemaal klaar voor een nieuwe dag. Rustig aan vandaag.

23-05-17, 22:09 - Ronny Van Steen: Een kort bericht. Ik ben moe en ga direct slapen. Zodus... Gisterenavond en vanmorgen ne lastige klant op de kamer. Om 4 u al zijn alarm, om 4u15 nog is, maar hij bleef liggen tot 5u. Ik wijd er niet over uit. Ik was dus vroeg wakker en uit bed. Rond 6u15 de deur uit. Een Koreaanse sprak me aan en 23 km samen gewandeld. Een schoon madam. Ik schatte ze 35 á 38 jaar. Ze had een dochter. Leeftijd, 30 jaar. Ik stuur nog een fotoke door. Zij stopte na 23km, Ik wou een dorpke verder lopen, at ne bocadilio en viel in slaap op de bank van het café. Het spookte al enkele dagen in mijne kop om eens verder te wandelen maar waarom eigenlijk. Na een 25 minuten slaap wist ik het, ik had een missie. Mijn vader wordt overmorgen geopereerd, ne pacemaker. Ik kan hier niks doen dan wandelen. En dat heb ik dan ook gedaan. In 1 ruk tot Astorga. Ik wou mijn voetstappen in de Spaanse bodem planten. Voor mijn vader en mijn moeder. Dat alles goed mag verlopen. Vader, moeder... ik zie jullie graag. Ik brand donderdag nog een kaarske.

Leon

⟻ Vézelay 1416 km

↦ 320 km Santiago de Compostela
↦ 445 km Finisterre
↦ 476 km Muxia

↦ 238 km Porto vanaf SdC

22-05-17, 19:15 - Ronny Van Steen: Vanmorgen uitgeslapen in mijn privé luxe kamer met 16 bedden voor mij alleen. Het voelt een beetje als de lotto winnen. Tenminste als je de Camino loopt. Goed uitgeslapen, dubbel goed gezind. Maar 12 km voor de boeg. Weinig bekijks onderweg maar eens in Leon draaiden de ogen uit je kop van de bezienswaardigheden. De kathedraal heb ik niet bezocht, ik ga deze avond ook niet naar de mis bij de zusterkes. Me onmiddelijk ingeschreven in de herberg van de zusters Benedictinas. Douchen, wassen en terug op pad naar de zapatero, ne schoenmaker. Het adres doorgekregen van... je raadt het al de Jan. 30 min wachten en met nieuw beslagen hoeven op zoek naar een kroegske om een fleske rioja te kraken. Wat tapas erbij en genieten maar. Onderweg een groot stuk samen gelopen met Mano, nen Holander. Dikwijls praten we in het Engels omdat het een gewoonte is geworden. Echt stom, en halverwege het gesprek gaat het dan weer over in het Nederlands. Op een terraske ergens achterin ontmoette ik hem weer. In de herberg kwamen weer lijken aangestrompeld. Nog nooit gezien, ik begrijp het niet meer. Zijn ze dan juist gestart ? God mag het weten. Dikwijls met enkel ne camelback, geen bagage. Morgen verwacht ik dat het weer drukker wordt, en vermoed dat dit zal doorgaan tot Santiago. In Leon start er weer een bende naar ik vermoed. Na 13 u zie je haast geen kat meer onderweg. Houden zo! Mijn wekker staat op 6u, half 7 hoop ik weg te zijn. Ik weet nog niet tot waar ik loop. Zoals zo dikwijls.... we zien wel.

November Rain - Guns 'n Roses

When I look into your eyes I can see a love restrained
But darlin' when I hold you
Don't you know I feel the same
Nothin' lasts forever
And we both know hearts can change
And it's hard to hold a candle
In the cold November rain

We've been through this such a long long time
Just tryin' to kill the pain, oo yeah
But love is always coming and love is always going
And no one's really sure who's lettin' go today
Walking away
If we could take the time
To lay it on the line I could rest my head
Just knowin' that you were mine
All mine

So if you want to love me
Then darlin' don't refrain
Or I'll just end up walkin'
In the cold November rain

Do you need some time on your own
Do you need some time all alone
Everybody needs some time
On their own
Don't you know you need some time all alone

I know it's hard to keep an open heart
When even friends seem out to harm you
But if you could heal a broken heart
Wouldn't time be out to charm you

Sometimes I need some time on my own
Sometimes I need some time all alone
Everybody needs some time
On their own
Don't you know you need some time all alone

And when your fears subside
And shadows still remain, oh yeah
I know that you can love me
When there's no one left to blame
So never mind the darkness
We still can find a way
'Cause nothin' lasts forever
Even cold November rain

Druk na het starten van de fotoreeks bovenaan op de knop Show info voor de opmerkingen.

Created with flickr slideshow.

Keep on Walking - Passenger

O' Pedrouzo

⟻ Vézelay 1716 km

Boente

⟻ Vézelay 1688 km

↦ 48 km Santiago de Compostela

↦ 135 km Finisterre

Ligonde

⟻ Vézelay 1659 km

↦ 77 km Santiago de Compostela

↦ 164 km Finisterre

Ferreiros

⟻ Vézelay 1633 km

zondag 21 mei 2017

15/05 - 21/05 Ages - Fuente Villarente

Druk na het starten van de fotoreeks bovenaan op de knop Show info voor de opmerkingen.

Created with flickr slideshow.

21-05-17, 21:15 - Ronny Van Steen: Fuente Villarente, albergue El Pagaya. 33km. Op aanraden van Jan. En ne voltreffer. Mooie herberg. Bar, en ne mooie hof. En Sabrina terug tegen gekomen. In gesprek met ne Zweed, over mij nog wel. Leuk weerzien. Direct een fleske wijn gekocht aan de bar, 5€, en leeggemaakt. Het eten in de albergue lekker. Keuze uit 3 voorgerechten en 3 hoofdgerechten. Ik koos voor spaghetti, gevolgd door frietjes en varkensvlees. En het gebruikelijke yoghurtje. Om 6u opgestaan, ontbeten en weg. In het eerste dorp in het eerste café afgesproken met Olivier. Nen Italiaan die in Duitsland woont. Een goei 40 jaar en software specialist met 1 jaar loopbaan onderbreking. Hij wandelt alle dagen rond de 50 km. Ne bocadillo gegeten met spek en kaas en een fruitsappeke. Morgen blijft hij in Leon, daar hoop ik hem terug te zien. Het landschap was maar saai. Weinig foto's getrokken. Na Leon, nog 12 km, zal het landschap langzaamaan terug heuvelachtig worden en bijgevolg ook mooier. Bij mijn aankomst in de albergue kon je kiezen tussen 10€ of 8€ naargelang het slaapcomfort. De eerste formule enkel bedden op de grond, de tweede, stapelbedden. Ik koos voor de stapelbedden. De duurdere kamers liggen vol, ik voor 2€ goedkoper slaap in een slaapzaal maar gans alleen. Van andere pelgrims al veel commentaar gekregen. Ik ben in mijn nopjes. Morgen Leon bezoeken en mijn botinnen laten maken om het laatste stuk te stappen. En wat ook op mijn lijstje staat is ne keer lekker gaan eten. Ik kan weer zoetjes dromen vannacht. Slaapwel.

20-05-17, 18:07 - Ronny Van Steen: Erg goed geslapen, en den dikke van onder mij heeft niet gesnurkt. Niemand trouwens, zalig! Gisteravond zei de man van de cafetaria dat deze open ging om 6u30 voor een ontbijt, maar hij sliep nog. 7u45 ben ik vertrokken. Het was erg koud. Moeten stoppen om mijn handschoenen te pakken. Het was een heldere hemel, dus de koude werd snel verdreven door de zon. Ik wou me ook niet te warm kleden zodat ik niet zweet, want mijn kleren zijn allemaal gewassen en daar ben je zuinig op dat ze niet te rap terug gaan stinken. Rond de negenen een bocadillo gegeten met ne koffie. Rechts van mijn looprichting, in het noorden, zie ik de Picos de Europe, op 60 á 80 km. Langzaam schuiven ze iedere dag een beetje voorbij. Het schoot goed op tot in Sahagún, voor 12u was ik er al. 20 km. Daar was een marktje en ik ben te lang op de markt blijven plakken. Nog iets gegeten en pas verder gelopen om 13u20. Heel weinig volk onderweg. Ik geniet meer als ik alleen wandel. Dikwijls niemand voor me of achter me. Met mijn marktwandeling inclusief, 35 km. Als een goed paard zijne stal ruikt loopt het ook sneller, zelfs al is het moe. Het gaat me goed af, ik recupereer snel. Wel voorzichtig blijven dat ik mezelf niet opblaas. Maar het gemis begint te wegen. Nog geen enkele slechte dag gehad. Er zijn natuurlijk wel momentjes dat je terug bij je familie wil zijn, maar die wegen niet op tegen de "Gouden Storm" die de Camino in je hoofd veroorzaakt. Ik droom ervan om Lieve terug te zien, terug tegen mijn gillet te trekken, voor minstens een uur of 2...... Uiteindelijk in Bercianos del Real Camino aanbeland. Op 369 km van mijne heilige vriend, Jacobus, en op 45 km van Leon. Daar moet ik op zoek naar ne schoenmaker voor nieuwe hielen voor mijn botinnen. Ik hoop dat het à la minuut kan. Geen oponthoud meer. Ik wil graag doorlopen tot de zee, Finisterre, dat is nog eens 87km oftewel 3 dagen extra. Onderweg was er een splitsing op de Camino, ik heb voor links, de Real Camino gekozen. Door de langere afstanden die ik de laatste dagen gelopen heb, is de kans groot dat ik vele gezichten niet meer zal terugzien. Misschien haal ik Vittorio terug in die een dag voorsprong had. Maar dat zal de enige zijn want Sabrina, met ook een dag voorsprong ging waarschijnlijk stoppen. In de albergue is er vanavond een gezamenlijke maaltijd. Maar ik ken er niemand. Helemaal geen probleem, iedereen praat met iedereen en ik wil vroeg naar bed. We eten paella. Eten, drinken en overnachten... donativo. het bestaat nog echt. Ik probeer straks nog een fotoke door te zenden van de zeer oude herberg. Weer grote kamers, ik slaap weer bovenaan door mijn langere tocht en de markt. Nu bestel ik nog een copa Rioja tinto. Salute.

19-05-17, 18:48 - Ronny Van Steen: Op de foto's zie je de kleuren stilaan veranderen van de tarwe. Achter de taxi's wachten touregrinos op de bus. Gisteren wat meer gelopen, dus vandaag kon het wat rustig aan. 20 km. Eén probleem, mijn benen waren te goed. Volgend probleem, het was ineens 18 km erbij of niets. Tussenin niets dan de meseta. Geen enkel huis, kraantje met drinkbaar water, café, nada niets. Toch voor het tweede gekozen. Totaalsom 38 km. Na mijn beslissing om door te lopen eerst ne pizza gegeten met ne cola zero. En weer op pad. Ik wist dat weinigen deze tocht ineens gingen lopen. Meer dan 95% loopt dit stuk in 2 keer. Geen kat gezien onderweg op twee groepjes fietsers na. Zon, westenwind, vogels, velden. Iedere stap verandert de horizon. Alle dagen opnieuw een andere horizon, zonsondergang of zonsopkomst. Alleen even kijken en genieten. En daar kan ik echt van genieten. De leeuweriken vlogen dikwijls kort voor me uit om me weg te lokken van hun nesten. Lijsters lieten zich horen of soms de volledige stilte... Iets wereldvreemds voor velen. Op de kamer slaap ik bovenaan, en ook nog boven nen dikke. Mijn oordoppen liggen klaar. Gegarandeerd ne snurker. Mijne psychiater is ook in één keer naar hier gelopen. Great minds think the same. Een vrouw kreeg het op haar heupen van ne man zijn gesnurk. Ssst, ssst. Stop it... ze werd kwaad. Mijne psych kroop uit zijn bed, knipte het licht aan in volle zaal en ging naar de vrouw. Zou je een veteraan zonder benen vragen om te lopen? Neen, want dat is onmogelijk. Wel deze man kan ook niet slapen zonder snurken. Het is een medisch probleem. Je kan voor een overnachting van 8€ geen luxe verwachten. En als jij je vliegticket van Amerika naar hier kan betalen, zal je zeker ook een hotelkamer kunnen huren. Goodnight. En het licht ging terug uit. Hier maak je echt van alles mee. Net ne pasta gegeten met gehakt, en 4 extra kippenvleugels. Brood en een pint : 5.20€. Soms geloof je het niet hoe goedkoop, en soms val je achterover van de prijs. Allé tot later.

18-05-17, 19:18 - Ronny Van Steen: Nog vergeten te zeggen. Ben in Fromista en mijnen dokter was er ook met een beter fleske wijn. Samen geaperitiefd met nog nen Italiaan. Tomat voor de vrienden. De dame is afgevoerd met nen ambulance. Ze brengen mijn eten. smakelijk.

18-05-17, 17:54 - Ronny Van Steen: Vannacht beginnen regenen, zeg maar gieten. De buienradar bekeken, geen hoop en bijgevolg vertrokken in volle ornaat. De enige angst die ik had was de bliksem. Op 1000m is hij redelijk kort bij. Een schietgebedje gedaan, dat helpt dikwijls. De paden werden beekjes. Ik was niet in de mogelijkheid alles te fotograferen. Onderweg stoof een man me voorbij. Ik sprak hem aan met mr. Gonzales. Hij reageerde direct met een lach en we raakten aan de praat. Gans de dag samen gelopen in dat strontweer en praten leidt je gedachten wat af. Op aanraden van Jan bij de Maltese kruisridders van Perugia binnengestapt in een oude ruïne die was omgebouwd tot refuge. Zonder elektriciteit maar wat een prachtige locatie. Het was mijn eerste gedacht gisteren om daar te slapen, had ik dit geweten dan.... gedane zaken maken geen keer. We hebben er wel een thee met honing gedronken. Mijn stapmaat was net als ik verwonderd over de prachtige locatie met zijn hospitaleros. Hij bleek psychiater te zijn. Van trainingsleer en recuperatie weet hij niks af. Hij heeft net als velen kwalen. Mijn tip om trager te lopen zodat je sneller recupereert ging hij uittesten. Mijn vergelijking met een Porche die 100 km rijdt tegen 50 km/u of tegen 230 km/u, en je ziet naar het verbruik vond hij geweldig. Meer benzine voor de auto of meer energieverbruik door de spieren en bijgevolg langer recupereren. Het klikte wonderwel tussen ons. Misschien omdat hij zo dikwijls ongegeneerd scheten liet. Iedere scheet deed mijn hart een vreugdedansje bij het naturelle gedrag van de man. Minstens 20 scheten. Ik heb bijgevolg een goeie dag gehad. Over Trump gepraat, mijn burnout, sport, Merkel, reizen, de Camino en nog veel meer. We vonden elkaar op vele fronten. Ik trok zijn aandacht op het wankele stappen van oudere dame. Een Italiaanse. Ze zat diep in het rood. Ze begon te huilen toen we haar benaderden. We beloofden haar een auto/taxi te zoeken en te sturen in het volgende dorp 6 km verderop. Gelukkig spreekt hij ook Italiaans. In extremis besloot ik nog door te stappen. Een goei 35 km op de teller. Vele touregrinos namen bus of taxi naar het dorpje waar ik nu zit, één halte verder dan de gids aangeeft, ze zijn weer zeker van een bed, en, ze hebben morgen weer voorsprong. Ik hoopte dat het net rustiger ging zijn. Bij mijn arriveren waren ze hun gedroogde was al aan het afdoen. De eerste betere herberg nokvol. De tweede had nog enkele plaatsen. De dame die me inschreef keek in mijn credential en zag de stempel van Vezelay. Ze wenkte me en ik kreeg het beste bed van de kamer. Geen stapelbed, maar een enkel bed. Zoiets doet zo 'n deugd. Ze had het blijkbaar ook niet zo op de touregrinos. Mijn was doe ik niet vandaag. Het regent nog geregeld. Te laat aangekomen, ik krijg hem niet meer droog. Ik was morgen wel dubbel. Een daggeske stinken onder de gegeven omstandigheden moet ook maar kunnen. Ze voorspellen beter weer. Ik ga om 18u al eten en kruip vroeg in bed met mijn boek. Hopelijk zie ik mijn psychiater morgen terug. Hij weet niet dat ik ben doorgelopen. Salodder.

17-05-17, 22:19 - Ronny Van Steen: Weer een chanske dat ik hier gestopt ben en niet ben doorgelopen. Hier staat ne pc. De Jan, weeral de Jan, heeft me nieuwe kaarten opgestuurd voor mijne gps. Ik was mijn micro sd kaartje kwijt, weet je nog? Downloaden, uitpakken. BaseCamp op de pc geïnstalleerd en na anderhalf uur prijs. Ik kan mijne gps terug volledig gebruiken. Mercie Jan voor de assistentie en de tips voor morgen op tocht. Ik ga er u zeker ene betalen. Zelfs meer dan ene. Voor het eten heb ik me tussen de jongeren gesmeten aan tafel. Weer eens iets anders. Toffe gesprekken. Het pleziert me enorm dat de groep 20-30ers toch wel sterk vertegenwoordigd is op de Camino. Het beloofd veel goeds voor de toekomst dat ze dit kunnen uitdragen. Kip, een fles wijn, groene bonen. 9€. Het was weer ne geslaagde dag. Hoog tijd. Slaapwel.

17-05-17, 16:58 - Ronny Van Steen: Slecht geslapen. Maar de benen waren super. Mijn trainersopleiding heeft me al dikwijls geholpen de form te behouden of op te drijven. Gisteren op mijn vrije dag in Burgos een hersteltraining gedaan. 8 km gewandeld zonder rugzak tegen een zeer traag tempo waardoor je herstel wordt versneld. 33 km gestapt. Mijn plan was er nog 4 bij te doen maar deze herberg is te mooi om voorbij te lopen. Kamers van 8 bedden met één douche en één toilet. Aan ieder bed een stopcontact. Op maat gemaakt voor de peregrinos. Om 15u15 gearriveerd in Hontanas. Marcus zijn benen hebben het gehouden, maar hij ligt wel plat met ijs op zijn been en een biertje. De Meseta, door velen gevreesd voor zijn monotone karakter, valt mij reuze mee. Natuurlijk heb ik alleen het begin ervan maar gelopen. Dit landschap mag van mij nog even blijven verder duren. Ik loop terug alleen en die uitgestrekte glooiende vlakten roepen toch speciale gevoelens op. Een groep van 12 jonge Amerikaanse meiden kwamen me voorbijgefietst, nauwelijks bagage, en palmden om goed 11u de beste plaatsen van een herberg al in. Voor 2 andere herbergen was het om 11u30 ook al aanschuiven geblazen. In ons hotel waren de eersten al voor 5u aan het rommelen en om 5u30 werden de duiven al gelost. Rond 9u heb ik onderweg een koffieke gedronken. Op dat terras was men volop aan het bellen en reserveren. Buskes staan dikwijls om 12.00 uur al klaar om hun touregrinos op tijd naar hun bestemming te brengen. Krankzinnige boel, platte commerce. Iemand vertelde me dat een man om 5u in een grote kamer in een refuge het licht aanstak om in te pakken, iedereen sliep nog maar dat kon hem niet deren. Mijnheer wou op tijd weg. Moraal van het verhaal... als je de Camino Frances wil lopen, doe het dan in een minder drukke periode of kies een andere route. De relaxte ontspannen sfeer van in Frankrijk is hier ver te zoeken. Gelukkig vind ik deze nog terug tijdens mijn tochten. Dat blijft wel fijn. Op deze manier de Camino moeten lopen geeft hem wel meer glans, je word dikwijls op de proef gesteld en je karakter wordt gesterkt. Ik hoop dat ik het zo kan houden. Tot hier toe lukt het vrij goed.

BURGOS

⟻ Vézelay 1216 km

↦ 504 km Santiago de Compostela
↦ 629 km Finisterre
↦ 660 km Muxia

↦ 238 km Porto vanaf SdC

16-05-17, 11:49 - Ronny Van Steen: Uitgeslapen tot 8 uur. Ontbeten op een bank in gezelschap van mussen en duiven. Wat brood toegegooid. Die zijn onderling even onbeleefd als sommige peregrinos als ze een bed willen inpikken of hun beurt moeten afwachten aan een bar. Ik word fierder op mezelf als ik weiger om hetzelfde te doen, zelfs reserveren staat niet in het woordenboek van ne echte peregrino. En zo lopen er ook nen hoop rond. Ondanks de vermoeidheid je gedrag in vraag blijven stellen. Soms is het echt wel moeilijk. Maar ik geniet ervan dat ik nog niet gefaald heb. Anderen mogen me corrigeren als ik het fout zie. Brood, lekkere jamon en cola zero gekocht in een winkeltje. Wat kosten proberen te sparen om mijn duurdere overnachtingen wat te compenseren. Afgerond met een café con léche (gegarandeerd fout geschreven maar het smaakt er niet minder om) op den boulevard naast het water. Het wordt 26 graden vandaag. Lekker weertje. Morgen kan het regenen en donderdag zakt de temperatuur naar 11°C met kans op nog meer regen. De Meseta is een groot plateau ten zuiden Burgos op een 500 à 600m hoogte. Het is de koudste streek van Spanje. Niet zo erg als je moet trekken met je rugzak. Voor de volgende dagen ga ik de stopplaatsen van mijn gids, meestal grotere dorpen met meer faciliteiten, proberen te vermijden wegens te druk. Dwz dat ik de afstand van mijn tochten iets moet verlengen in de hoop dat er dan nog slaapplaats is. Mijn benen moeten natuurlijk ook mee willen. 31.6 km, 28.7 km, 26.3 km en 32.3 km. Maar dat kan nog veranderen door de wind van de Camino. Marcus heeft een scheenbeenvliesontsteking, die zit serieus in de problemen. Gisteren kon ne Zuid Afrikaan naar huis vertrekken. Zijn enkel begon te splinteren, doorgelopen en uiteindelijk is hij gebroken... einde verhaal. Hij kwam zeker terug om zijn Camino af te maken. Het moet pijn doen. Misschien nog het minst aan zijn been.

15-05-17, 20:37 - Ronny Van Steen: Burgos. Een kamer gehuurd met Vittorio, Marcus en Jan. Voor 2 nachten. Eens weg van de grote slaapzalen met gesnurk en de drukte. Vittorio gaat morgen verder. Jammer, want ik had heel goede gesprekken met hem. Ik ben blij met mijn dagje zonder stappen. Mijn was laten doen, laten drogen. Het is mijn eerste dag rust sinds 27 maart. Het komt op een goed moment. De laatste dagen waren winderig, je bent bezweet en wat keelpijn en ne zware kop gekregen. Vanaf SJPDP waren ze geregeld aan het hoesten. 'k Verschiet ervan dat ik nu pas prijs heb. Morgen dus wat rond kuieren, boek lezen, tapas, een pintje of wijntje. Eens mijn dagelijkse gewoonten doorbreken. De kathedraal heb ik vandaag al bezocht, bijna zo mooi als het Vaticaan. Heel groot met vele zeer oude kunstwerken ook van Vlamingen uit de middeleeuwen. Anderhalf uur en dan heb ik er de brui aan gegeven. Te moe, mijn concentratie verslapte en in snelvaart het laatste stuk van de rondleiding afgehaspeld. Nu nog iets zoeken om te gaan eten.