Created with flickr slideshow.
23-04-17, 16:29 - Ronny Van Steen: Een speciaal daggeske. Conny, na 3 dagen kwamen onze paden weer samen, heeft voor haar een njamnjamdodo kunnen reserveren voor deze avond, de laatste plaats. Ik kon waarschijnlijk wel in de refuge, 7 km voor de plaats waar Conny overnacht. Het is zondag, het zijn hier verkiezingen en alles maar dan ook alles is dicht. Geen cafés, bakkers, winkeltje of restaurant. Geen mairie, contactpersonen van de refuge onbereikbaar. 3 telefoon nummers geprobeerd van verantwoordelijken, maar zonder antwoord. Zelfs de pastoor zijn kerk was dicht. Nikskeniniks. Gelukkig was de deur van de refuge niet op slot. Een foutje van de gemeente, ik vaar er goe mee en ben naar binnen geslopen. Boven werkt de deur met een cijfercode. Ik heb het slot geblokkeerd met een twijgje van een druivenrank. Moest de deur dichtwaaien kan ik niet meer binnen en al mijn spullen liggen daar. Niet te riskeren. Ge moet uw plan trekken. Heel warm vandaag en 98% asfalt. Wel mooie zichten, en nog steeds wijnvelden, maar het kruipt in de onderbenen. Mijn onderdanen vroegen genade, maar dat kon ik hen niet geven. De chemin liep vandaag in vele kronkels en bochten. Op een gegeven ogenblik 20 km gewandeld, maar de weg die koeien zouden pakken als ze konden vliegen was amper 13 km. Weinig vooruitgang op de kaart. En morgen wil ik Conny terug inhalen, die ging een nieuwe overnachtingsplaats voor ons 2 proberen vast te leggen. Maar er zijn kapers op de kust. 5 Hollanders hebben al dagen op voorhand de overnachtingsplaatsen vastgelegd. Dwz, duurder overnachten of verder stappen. We zien wel. Een geluk dat ik gisteren met honger inkopen ben gaan doen, en dan koop je meer dan je nodig hebt. Dat komt nu goed van pas. Een potteke paté, doos vis, kaas, saucisse, droog brood. En nog een stuk baguette van gisteren. In de keuken ligt nog nen ajuin. Daar kan ik zelfs nen tapa mee maken. Het dessereke wordt een stuk chocolade. Misschien kan ik ergens nog een biertje schooien, anders wordt het kraantjeswater. Bomma Gusta zal lachen.
Port Saint Foy 615 km
22-04-17, 21:21 - Ronny Van Steen: Om 6u de wekker, 6u30 ontbijt, 7u op de baan. Een uitgeleide gekregen van Alain en Veronique, mijn hospitaleros. Samen op stap tot 7u30. Zij volgden verder de GR, ik de Camino. Met afscheid nemen heb ik het altijd lastig. Deze mensen zie je nooit meer terug. Wijze warme mensen. Mercie voor het eten, maar vooral om het samen zijn. Het was minder koud deze morgen, het werd overdag zelfs heel warm. 29°C. Gemeten bij den apotheker. De vogels spaarden hun energie, de krekels, met hun gesjirp, voelen zich langzaamaan beter in hun sas met deze temperaturen. Gans de dag door de wijngaarden gelopen. Grote, kleine wijnranken, in 2 of in 1 tak gesnoeid, ik ken de namen van de druivensoorten niet, laat staan dat ik ze herken. Een ganse dag door dit gouden sap gewandeld. Château's langs alle kanten. Weidse vergezichten. Velden en nog eens velden. Het leek eindeloos. Mijn benen waren zoveel beter dan gisteren. In 1 ruk 20 km gelopen, gevolgd door nog eens 12 km. Ik zit vlotjes over de 500 km. Maar nogmaals, het is niet de afstand die telt, maar de tijd dat je je fysisch loskoppelt van je thuishaven. Enkel mijn stapmaten die pelgrimeren weten waarover ik praat. Ik wil geen reclame maken, als je je geroepen voelt en de tijd rijp is, ga je vanzelf op pad. Zonet hebben mijn ouders gebeld, altijd zeer leuk. Mijn twijfel was groot om te vertrekken. Kon ik niet beter tijd met hen spenderen ipv weg te trekken ? Maar ze genieten met volle teugen van mijn avontuur. Mijn verbondenheid met hen is groot. Ik heb een goede beslissing genomen. Bij deze wil ik Jan, mijn soulbrother, bedanken om mijn tocht op zijn blog te plaatsen. Mijn ouders hebben geen whatsapp en volgen alles op Jan zijn blog. En ik ben zo geen blogger. Dikke mercie Jan dat je dit dagelijks voor me wil doen. We maken dit nog eens goed. Slaapwel. Godzeenawoara.
Graag gedaan Steen, heel graag zelfs. Dus no thanks ! Enne... gij zijt bedankt om jouw exploten op je queeste te delen. 't Is alsof ik zo mee aan het stappen ben waardoor je al mijn unieke ervaringen terug de revue laat passeren en ik ze herbeleef. Geniet ervan ! En lang, heel lang. En steeds maar verder en verder. Va jusqu'au bout pélérin ! Santiago de Compostela is enkel een bestemming maar de weg blijft het doel.
21-04-17, 18:58 - Ronny Van Steen: Om 6u40 al op pad. Het schemerde nog en het had weer een beetje gevroren. Goed doorgestapt, sjaal, handschoenen, windstopper, maar ik kreeg het maar niet warm. Pas na negenen kwam ik op temperatuur toen de zon zich liet zien in de vallei. De kilometers van gisteren zaten nog in mijn benen. Voor de middag ging het maar moeizaam. Zowel de kilometers als de tijd kropen maar moeizaam vooruit. Na de middag ging het vlotter tot 6 km voor Bergerac. Weer een stevige klim, 70% asfalt, en die harde ondergrond voel je later op de dag in je benen. 32 km. Gelukkig had ik een mooi stadje in het vooruitzicht. Daar aangekomen eindelijk (na 8 farmacies) een compeed stick gevonden. En een zonnebril gekocht. Blij als een kind een pint gepakt en naar mijn onderkomen gewandeld. Een doorwinterde pelgrim in hart en nieren ontving me als geen ander. Samen een pintje gedronken en gepraat over de Camino. Hij heeft er al verschillende opzitten. Zijn vrouw gaat mijn kleren wassen en drogen. Goed gedoucht, de batterijen allemaal terug opgeladen, WiFi code gekregen. Waterzak voor morgen al gevuld. Alles zo goed mogelijk voorbereid voor morgen weer vroeg te kunnen starten. En nu lig ik op mijn bed te typen. Het eten ruikt al heel lekker. Hij woont zeer chic, in een ouder huis aan de oever van de Dordogne met zicht op Bergerac. Ik kon het weer slechter treffen. Morgen staat er weer een lange tocht op het programma, daarna moet ik terug de kaarten en refuges bekijken. Toeval of niet, maar op bijgevoegde foto zie je boven de haard een St. Jacobsschelp in steen gehouwen. Deze was al aanwezig toen hij het huis kocht.
20-04-17, 16:51 - Ronny Van Steen: Vanmorgen afscheid genomen van Conny. Ik zag een lichte emotie, normaal als je zoveel hebt gedeeld. Een madam naar mijn hart. Een no-nonsens mens. Droge Engelse humor. Vroeg gestart, het was een lange wandeling. 2 km van de refuge naar het pad, dan 27 km en dan nog eens naar de camping, dat maakt net geen 30 km. Ik was gewaarschuwd, veel hoogtemeters, het was relatief zwaar. Maar mijn lichaam kan nu veel aan. Morgen sta ik nog vroeger op (6u) om naar Bergerac te gaan, 30 km. Ik heb al een slaapplaats met eten gevonden. De algemene term in Frankrijk is "njamnjamdodo". Iedereen kent het. Ik hoop vele château's te zien. Het zicht op de kathedraal was heel mooi zo vroeg in de ochtend, en zo verder getrokken naast de 'l Isle, de rivier naast Périgueux. Onderweg slalomde het pad dikwijls in lussen zodat het soms weinig vooruitgang gaf richting het zuiden. Ook veel naaldbomen gezien, de overgang naar de Landes is ingezet. In Bergerac zit ik bijna ter hoogte van Bordeaux. Het schiet op. Nu zit ik op een camping. Voor pelgrims is er een chalet voorzien. Wel 30 €. Maar er is geen andere optie. De refuge 's liggen 3 dagen 30 km uit elkaar. De enkele tussenin zijn veel te duur. Vanavond moet ik kiezen tussen gaan eten, of oud brood met.... saucisse en kaas, net als vanmiddag. Maar eigenlijk wil ik vooral douchen, mijn kleren kunnen wassen, en vooral rust. Dat laatste zal wel lukken. Ik ben voorlopig alleen in de chalet. Houden zo.
19-04-17, 20:10 - Ronny Van Steen: Aangekomen in Perigueux. Mooi stadje met een zeer mooie kathedraal. In de kathedraal mochten we als pelgrims gratis de historische delen van de kerk bezoeken. Smalle straatjes met hebbedingwinkeltjes gaven je een vals gevoel van vakantie. De Caminoroep zit in je hoofd en laat je niet los. De tocht was plat, zeer weinig asfalt, één van de mooiere dagen. Mijn voeten doen het goed, mijn heup draait terug op 95%. Buiten de normale ongemakken draait mijn lichaam op wieltjes. Ik voel me sterk. Een dag zonder ontstekingsremmers, compeed, zalf.... Ook de software doet het uitstekend. Vooral 's morgens, vlak na mijn vertrek, heb ik een enorm gevoel van connectie of verbondenheid met familie en vrienden. Vooral met mijn ouders, Lieve en onze kinderen. Een zalig gevoel. Ook al kan ik dat gevoel niet de ganse dag vasthouden, ik weet dat die samenhorigheid er ergens is en dat geeft me toch wel een enorm goed gevoel van geborgenheid. Iets wat me totaal zoek was 2 jaar geleden. Morgen loopt Conny verder over de normale route. Ik heb voor de iets langere route over Bergerac gekozen. Deze route is minder belopen. Ik zal haar missen. Ze heeft me alle info gegeven (uit haar boekje gescheurd) mbt de overnachtingsplaatsen . Die zijn er minder op mijn route, we zien wel. Ze wou zelfs bellen om alles al vast te leggen. Dat heb ik geweigerd. Dus terug alleen op stap. Benieuwd hoe dat zal aanvoelen. Veronica heeft ergens een wip van 3 dagen gemaakt. Ook met haar gaat alles goed. Het Franse koppel is terug naar huis. Met tegenzin. Volgend jaar gaan ze waarschijnlijk verder.
18-04-17, 19:10 - Ronny Van Steen: Vandaag heb ik ze zien vliegen.... vlinders a volenté. In alle kleuren en maten. Het landschap verandert snel. De boeren zijn weerom aan het ploegen en zaaien. Er duikt plots veel bruine aarde op. Mijn heup is beter. Gestart met pijn, na de middagpicknick minderde de pijn. Ik stop het douchen met koud water op de benen om het herstel te bevorderen. Richting de heup moet je wel goed mikken om andere delen tevreden te houden. De laatste week, van iets voor Limoges was er veel beton. Vandaag weer veel door de bossen en de velden gelopen. Dat is ook minder belastend. We slapen weer bij een hospitalero, een vrijwilliger, die voor ons kookt. Hij komt uit Wavre, en heeft ook Belgische bieren in de ijskast staan. Volgens mij ook een echte Bourgondiër. Nootjes, broodjes met tomaat en kruiden en olijven. Hij heeft zijn eigen gasfles, paella brander en pan bij. Dat kan iets worden. Vandaag is de voertaal weer Frans, gisteren Engels. Morgen naar Perigueux. 22 km ideaal om weer op te bouwen. Weer een refuge municipal.
17-04-17, 18:38 - Ronny Van Steen: Vanmorgen afscheid genomen van onze hospitalero, Jean Filip. Dat viel me zwaar. Een man die je moet leren kennen. Voor een pelgrim was niets te veel gevraagd. Hij was zijn vrouw verloren en hield nu 2 weken alleen de refuge open. Een band van 1 avond die je verder wil uitdiepen, het klikt, afgebroken na 12 uur. Het is belachelijk dat het pijn kan doen. Later op de dag in Thiviers aanbeland. Alles is hier dicht. Geen café, bakker, beenhouwer, 't is eender wat, het is allemaal gesloten. Tochtje van een kleine 20 km. Dat is goed voor mijn heup. En morgen nog zo 'n tochtje. Dat moet voldoende zijn om progressie te voelen. Nu dan het vervolg van een daggeske dat anders verloopt dan al de vorige dagen. We waren al aangekomen om 13u. Eerst ne picknick op een bankske en dan werden we opgehaald door de eigenaar van de refuge. 3 minuten stappen en een gans huisje tot onzer (ook een Frans koppel dat we gisteren leerden kennen overnacht hier) ter beschikking. Dit koppel loopt voor de eerste keer een meerdaagse tocht. Ze lopen 1 week. Ze zijn verkocht en willen zodra het kan de ganse Camino lopen. Er is pils, Grimbergen en rosé. Er liggen eieren en in de tuin staat rozemarijn. We hebben saucisse en kaas. Daar kunnen we een omelet mee maken. Er ligt pure chocolade, dit is meer dan 3 weken geleden, en er is echte koffie. Zonet heb ik een uur in het bad gelegen en drink nu een biertje in de tuin. Internet. Alles ter beschikking. Hoe zalig kan het leven zijn.... De jongedame des huizes heeft zelf ooit de Camino gelopen en stelt nu haar huis ter beschikking van de pelgrims. Ze woont bij haar vriend. De drank mag je betalen als je geld hebt, anders is het ook ok. Je kijk op de wereld veranderd als je geen nieuws kijkt en de Camino loopt. Vele mensen onderweg vragen je of je iets nodig hebt. Een oud vrouwtje opende hier in de straat haar raam en zong met een grote lach een liedje over 10km stappen voor ons. Je hoeft alleen maar terug te lachen. Iedereen nog eens bedankt voor de leuke berichtjes en de paaswensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten