Created with flickr slideshow.
30-04-17, 21:24 - Ronny Van Steen: Bijna een rustdag, 17 km gelopen. Maar dan... aangekomen in Hagetmau moesten we... 600m naar het zwembad voor de code van de refuge en een stempel in onze credential. Dan terug 600m en aan het rond punt naar links. Aan de kerk ongeveer 1 km rond gelopen en gezocht, maar geen refuge, geen kat op straat.. Dan maar naar de refuge gevraagd aan een open raam/deur in de gutsende regen, maar te moeilijk om uit te leggen, een lift gekregen van 800m, die moet ik morgen terug ophoesten om niet te foeteren. Het leven van ne pelgrim is hard. Het weer startte goed, maar langzaamaan meer bewolking, en daarna regen, en gieten. Ook de wind werd heviger. Gelukkig was het maar anderhalf uur in de regen lopen. De regen was wel voor de rest van de dag. Wasmachine en droogkast in de refuge. Altijd leuk. Het eten, een doos sardientjes, een doos paté, krollekespasta, brood, 15 kerstomaten, linzen en olijfolie waren het samenraapsel (alles vandaag en morgen gesloten) van alle pelgrims. Conny, Phillip en Marie-Cristine een Frans koppel en Adriaan den Hollander. Maar het smaakte. Gisteren, op de paella avond moesten we wachten tot alle 800 sjotters gegeten hadden om te zien of er overschot was voor 4 pelgrims. Conny en ik hebben wijselijk besloten een restaurantje aan te doen. Nen entrecote van de bovenste plank. Ik was de smaak vergeten. Morgenavond hebben we slaap en eten bij de zusters Clarissen. Misschien mogelijkheid tot vespers of iets anders met gebed en zang. Dat zien we morgen dan wel weer. Morgen opstaan om 6u. Een tocht van 30 km. 2 dagen regen voorspeld. Ik hoop dat het weer binnen enkele dagen goed is om de pyreneeën over te steken langs het hoge pad. Mooie zichten en natuur. Ik zie uit naar deze trip, naar de bergen, naar iets nieuws. Met De Landes heb ik het wel stilaan gehad met al zijn asfalt.
29-04-17, 18:37 - Ronny Van Steen: Vanmorgen afscheid moeten nemen van Catherine. Lastig moment. Dinsdag moet ze weer gaan werken. Nog 3 jaar. Ze ziet uit naar haar pensioen. Liever was ze meegelopen tot Compostella. Voor haar was het dus nog lastiger dan voor Conny en voor mij. Om 7u10 waren we de baan op. Om 12u30 op onze bestemming in Saint Severs. 22 kmkes. Conny had graag nog eens een ree gezien maar doordat ze cataract heeft is het niet altijd even makkelijk deze schuchtere dieren te spotten. Ik liep vandaag met haar samen, extra waakzaam, en jawel, op 30 meter voor ons, een ree op bestelling. Nog even verder een derde emomomentje. Plots spotte ik de Pyreneeën. Klaarblauwe hemel. Ik kon ze bijna aanraken, mijn gps leerde me dat ze op 75 km van ons lagen in zuidelijke richting. Heel helder zicht, en met nog heel veel sneeuw, niet alleen op de toppen. Vorige week was er volgens een local nog veel sneeuw bij gevallen. Wij moeten echter meer naar het westen en dan is het nog 115 km tot St. Jean Pied de Port. De komende overnachtingen moeten we ook zeer goed plannen. 1 mei is weer veel gesloten. Miserie voor pelgrims. De eerste refuge is gesloten wegens verbouwingen, maar Philippe, de verantwoordelijke van de herberg heeft een alternatief voor ons geregeld op 15 km van hier, maar er is geen keuze. De dag nadien zijn het er dan 30 km, en het gaat regenen. Een overnachting bij de nonnekes. Bijgevolg moeten we ook eten meezeulen voor morgen en overmorgen. Hier in het stadje is er een groot voetbaltoernooi. Bijgevolg is alles hier vol geboekt. Zonder credencial kom je normaal niet in een refuge. Maar vandaag liggen er sjotters in onze herberg. Als er nog pelgrims aankomen is het jammer...Philippe zal dan nog wel iets uit zijn mouw schudden. Het voordeel is dat er een paella avond is en voor 10€ mogen we mee eten.
28-04-17, 21:18 - Ronny Van Steen: Weer heel koud vertrokken, lichte vrieskou, te koud voor de tijd van het jaar. En net als gisteren een stralend blauwe hemel in de voormiddag en na de middag vooral bewolking. We zijn in Mont le Marçan aanbeland. Het hoogtepunt van de dag was een kleine kapel uit de 12de eeuw. Om binnen te geraken moest je eerst het systeem om de deur te openen ontcijferen. Conny geraakte er niet in. Eerst een portaal, dan een middenstuk en dan nog enkele rijen met stoelen en banken, alles om ter oudst. Bij het betreden van ieder deel sprong de verlichting aan, in het laatste deel gingen we even zitten. Na een halve minuut begon een zeer degelijke geluidsinstallatie het Ave Maria te spelen, eerst gezongen door een vrouw, dan nogmaals door een man gezongen. Daar je het niet verwacht was het des te aangrijpender. Het zonlicht dat door een klein gekleurd glasraam scheen, viel perfect op een kruisbeeld. Dit tafereel was voldoende om je heel heel stil te maken. In het portaal was nog een zijdeur met een uitnodiging voor pelgrims om in een zijruimte binnen te gaan. Een open haard, kast, tafel en stoelen vulden de kamer samen met de geur van koffie. Gratis aangeboden. Hoeveel heb je nodig om gelukkig te zijn? De wandeling zelf was niet veel soeps. De 2 laatst bijgekomen vrouwen hebben mijn harem verlaten. Geen erg. Met Catherine zijn Conny en ik al een week op stap. Morgen staan we om 6u op...Conny en ik wandelen verder, Catherine neemt de trein terug naar huis om terug te gaan werken. Conny en ik wilden de ganse maaltijd betalen maar Cathje was ons voor. Ik had er nochtans niet op gekeken want ik wou deze week voor haar mooi afsluiten. Een kip met gebakken petatjes en asperges in een boterwijnsaus met een licht gepocheerd eitje. Van betalen wilde ze absoluut niet weten. De 3de of 4de dag van de Camino had ik een mooi, fosiel gevonden. Dat nam ik zeker mee naar huis, ik vond het heel mooi. Als aandenken aan onze week heb ik het haar gegeven. Het is niets anders dan een steentje... maar het steentje deed zijn werk......
27-04-17, 20:36 - Ronny Van Steen: Niet panikeren, maar ga toch maar even zitten. Ik heb ook geen zinsverbijstering of andere geestesaandoeningen. Onderweg, ergens in de bossen komt een Defender aangereden en gaat aan de kant van de weg staan. 4 personen zitten in de jeep. (ongewapend) De chauffeur gesticuleerd zwaar met zijn arm uit het raam naar een open vlakte in het bos luid pratend. We naderen de jeep en ik zeg vriendelijk bonjour en er wordt terug gebonjourd. Nu komt het...wie zit er op de passagiers plaats, geen verzinsel, geen gezwaans, gene zever, ... prins Laurent met zijn welgekende maniertjes. Echt geen mop. Echt nie. Maar nu terug naar Le Chemin. Op de kop vandaag 1 maand geleden vertrokken en nog geen minuut spijt van gehad. Vannacht heb ik minder vast geslapen. Maar toch 35 km op de teller, we zitten in Rocquefort. Vertrokken met grondvorst, dan weer warm, weerom koud en een stevige NO bries. Weinig asfalt, een leuk cafeeke onderweg op ne goeie moment, met een miniwinkeltje aan. Daar heb ik een schoon stuk kaas gekocht uit de Pyreneeën. Het laatste stuk, 10 km, over een oude spoorweg gelopen. Weerom everzwijnen en een ree gezien. Een mooie wandeling, het schoot weer goed op. Buiten de normale pelgrimpijnen is alles in orde met de onderdanen. En morgen 27 km voor de boeg. Ik hoop dindag of woensdag de pyreneeën te zien. We zijn in een prachtige refuge terecht gekomen met wasmachine en droogkast, alle eten voorhanden, aardappelen, soorten pasta's, look, uien, degelijk gasvuur met 4 bekken. Noem het maar, alles aanwezig. Mijn harem is nog uitgebreid met nog een Francaise. Raad of versterking altijd welkom. See you.
26-04-17, 15:57 - Ronny Van Steen: 8u15 vertrokken. Het ontbijt verliep met veel uitleg over onze gastvrouw haar patchwerk, confituur van banaan en kiwi, vijgen, aardbeien... en nog andere confituren. Het suikergehalte, boeken over de kathedraal, maar eerlijk gezegd met heel veel vriendelijkheid en liefde. Ook haar avondmaal moest niet onderdoen met daags voordien. Eerst aperitief. De bijna identieke salade was extra opgepimpt met mozzarella en advocado. Weer een traditionele aardappelenpan en de spin, een lekker stuk van het varken, dikwijls moeilijk te verkrijgen in België. Dessert fruitsalade. Haar man, ne Spanjaard, José, had een wijnkoeler, en hij zocht een fleske uit voor ons 2. Zijn vrouw en Conny dronken niet mee, enkel een proeverke. Vandaag was de weg kaarsrecht en plat. De 18 km waren zo gelopen. Tegen meer dan 5 per uur, just for fun gaze gegeven. Maar veel belangrijker, gans de weg door bos gelopen zonder asfalt. We zitten nu in De Landes met de vele dennebomen. Geen krekels vandaag, 11° C in de voormiddag, en dat is voor krekels veel te koud. Het waren vandaag de nachtegalen die de gele trui droegen. Ook de voorspelde regen bleef uit. Enkele reeën gespot, het blijft mooi om zien, elke keer opnieuw. Om 11u45 was ik al in de herberg. Code van de deur te verkrijgen bij de mairie maar die sluit over de middag. Ik was net op tijd. Een koffie gaan drinken, Conny en Catherine weten me altijd wel te vinden in een bar, en zo kon ik ook hen binnen laten. Gegeten, gedoucht, de was gedaan. Gisteren niks gewassen en vandaag had ik dezelfde kleren aan. Het was dus van moetes. Nu lig ik op bed te wachten tot de winkels open gaan om te koken voor mijn harem die nog is uitgebreid met Myriam uit Holland. Die meerwijverij is wel plezant, maar ne leuke vent zou ook welkom zijn. Seffens nog WiFi zoeken voor mijn foto's op te sturen.
Bazas 699 km
↦ 221 km St. Jean de Port
↦ 1021 km Santiago de Compostela
↦ 1125 km Finisterre
↦ 1363 km Porto
25-04-17, 18:53 - Ronny Van Steen: Op de fotos, onze hospitalero van gisteren, een tabaksdrogerij met reclame van Singer. Even tevoren was dit waarschijnlijk een fabriek van Singer. Ons vader, moeder en Gusta kennen dat merk steevast. Kathedraal van Bazas.
Het dagschema: 6u vanmorgen, stevige regen, 7u ontbijt. 8u vertrek, geen regen. 9u gedurende 2u motregen. Het koelde verder af in de voormiddag, ik had het koud. 12 u gegeten onder een betonnen afdak in een klein dorpje. 13u stevige regen tot de aankomst om 14u45.
Eerst het verplichte pintje gepakt. Daarna de kathedraal bezocht. We werden te voet opgehaald door onze gastvrouw en samen naar ons overnachtingsadres gewandeld. (We krijgen hier ook te eten). Ze zal haar best mogen doen om het eten van gisteren te overtreffen. Cœur de beuf tomaten met palmharten en vinaigrette en 2 soorten artisanaal brood, een typische pan uit de regio met petatjes, ui, boontjes, een soort fijngesneden vleesworst, en... jawel, canard. Het dessereke, jaarbesen. Ik was in de winkel een fleske bordeaux gaan halen. Het feest was compleet. Hier kregen we eerst een stevige les over de kathedraal van Bazas gedocumenteerd met boeken en foto's. We kennen nu alle sculpturen van boven de ingang. Dan een douche genomen. Zalig, ik had het wederom koud gekregen. Vandaag was het normaal een stevige wandeling van 38km. Doch onze hospitalero raadde ons vanmorgen aan de D12 te nemen ipv de Chemin. Meer dan 10 km korter en het zou te glibberig zijn op de slijkwegen. Zo zie je maar, de autowegen zijn meestal veel korter dan de GR 654 of de Chemin. Nadeel, het verkeer op de wegen rijdt snoeihard, gelukkig was het niet al te druk.
Het landschap was gans anders, licht glooiend, meer akkers en weiden, we zijn bijna in de Landes beland. Een welgekome afwisseling. Onderweg mooie felblauwe salamanders gezien. Klein detail, ze waren allen doodgereden. Hier en daar nog een verdwaalde wijngaard van een kleine wijnboer, Bordeaux wijn. We wandelen op ongeveer 80 km van de zee, in de geburen van Mimizan. Daar zijn we ooit nog op vakantie geweest. Tijdens het stappen nog mooie herinneringen opgehaald. Ik schat nog 230 km te gaan tot Saint Jean Pied du Port, vlak voor de Pyreneeën. Ik sta dikwijls versteld van hoe de tijd en afstand voorbij vliegt. Doordat de hitte verdwenen was, ging het stappen vandaag veel vlotter. Ik denk zelfs mijn makkelijkste stapdag tot nog toe. Zeker in vergelijk met de vorige dagen. Ik ben zeer tevreden. En morgen een korte wandeling van 17 km en een sjiek. Weinig andere mogelijkheden, anders is de afstand veel te groot. Het zal weer regenen, de komende dagen zijn veel koeler. En iedereen mag het weten, Lieveke, ik zie u graag xxx
24-04-17, 18:15 - Ronny Van Steen: La Réole. 27 km. Al aangekomen om 13u30. De benen waren redelijk hersteld na de kortere etappe van gisteren. Nog steeds veel asfalt en bolle wegen, maar soms kan je hier op een klein stukje naast de baan lopen. Dat is niet altijd het geval. Op de bolle wegen wringen je voeten steeds naar 1 richting en dat is heel vermoeiend. Ga dan aan de andere kant lopen hoor ik je denken maar dat geeft snel ongemak aan de andere kant. We stappen nog steeds tussen de wijngaarden, maar deze zullen al wel tot de bordeaux wijnen behoren. Redelijk veel paarden, en terug wat koeien gezien, maar van een andere soort. Ik was ze al aan het missen, voor mij zijn het prachtige dieren. Onderweg de Hollanders weer tegen gekomen. Zelfs nog een tweede maal in een cafeeke in La Réole. Veel handgeklap en lawaaierig, toch anders dan Fransen of Belgen. Maar ieder zijn eigen ding. Het goede nieuws was dat ze in dat café geen Heineken hadden maar Stella. Ik heb er me 2 gekocht. Onze hospitalero, een bejaarde dame liet me de foto's zien van alle pelgrims die hier ooit hebben geslapen. En dat waren er heel veel. Ik denk wel meer dan 50. Bij 2 foto's werd ze stil. Deze mensen hadden hun einddoel niet gehaald. Beiden waren ze op de Camino overleden. Een dame in de pyreneeën in januari, van de man, een veertiger, wist ze de doodsoorzaak niet. Ik heb al gedoucht en kleren gewassen. Er stond ook een weegschaal in de badkamer. Om de dames in het gezelschap jaloers te maken, 5kg minder. Eindelijk terug winkels, eindelijk vers brood. Als ik de stralend blauwe hemel zie kan ik niet geloven dat het morgen gaat regenen. De laatste dagen was het hier zeer warm. Ook de temperatuur zal fors dalen. Nu ga ik boodschappen doen. Salu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten